26 Αυγούστου 2010

Επιστροφή

Καλοκαιράκι τυπικά τέλος...
Αύριο παίρνω το δρόμο της επιστροφής και σιγά σιγά πρέπει να ετοιμάζομαι για τη νέα σχολική χρονιά η οποία προβλέπεται πολύ δύσκολη. Αυτό το καλοκαίρι πέρασε πολύ όμορφα για μένα. Θα έχω λοιπόν τις αναμνήσεις συντροφιά για να περάσω τη χρονιά που έρχεται όσο καλύτερα γίνεται...
Απο Σεπτέμβρη θα τα λέμε πιο συχνά...Κάποιες μέρες δε θα έχω ιντερνετ γιατί θα αλλάξω πάροχο αλλά μετά...θα σας ζαλίζω!!!

Αφιερωμένο σε σένα....για το όμορφο καλοκαίρι που μου χάρισες....

2 Αυγούστου 2010

Δυο μήνες πριν...

Ήταν δυο μήνες πριν….συγκεκριμένα 3 Ιουνίου. Χάζευα από εδώ και από εκεί στο διαδίκτυο και έκανα και την καθιερωμένη μπλογκότσαρκα …Έτσι λοιπόν διάβασα και την ανάρτηση της Κούλας. ( δεν ήταν πολλές μέρες που είχα πετύχει το ιστολόγιο της)

Διάβαζα , διάβαζα λοιπόν το κατεβατό που είχε γράψει για ένα τριήμερο που είχε περάσει… Ενώ λοιπόν όλοι σχολίαζαν το βασικό θέμα της ανάρτησης εγώ είπα να κάνω ένα άσχετο σχόλιο. Κάπου η Κούλα ανέφερε «καλό παιδί ο Χρήστος, μετρημένο , μορφωμένο με καλή δουλειά. Όποια ενδιαφέρεται ας στείλει πμ»

Η αναφορά ήταν σε ένα πρόσωπο που ήταν παρέα σε εκείνο το τριήμερο. Έτσι λοιπόν μέσα σε ένα κατεβατό από σχόλια κάνω και εγώ το δικό μου «Ο Χρήστος πόσο είναι;» Το δικό μου σχόλιο καμιά σχέση με το βασικό θέμα.

Η Κούλα μου απάντησε την ηλικία εγώ της απάντησα ξανά και ανταλλάξαμε έτσι 2-3 σχόλια Φυσικά και δεν είχα στείλει κάτι στα σοβαρά….ούτε έψαχνα να βρω ποιο ήταν εκείνο το καλό παιδί. Απλά έτσι μου ήρθε. Χωρίς λόγο.

Όταν όμως η Κούλα μου έστειλε το λινκ από το ιστολόγιο του εεεε έμεινα λίγο. Γιατί; Γιατί στο ιστολόγιο αυτό έμπαινα 5 μήνες αλλά δεν είχα αφήσει ποτέ σχόλιο ούτε είχα προσέξει ιδιαίτερα ποιος είναι ο δημιουργός του.

Και αφού το είχα ξεκινήσει για πλάκα και πέτυχα «γνωστό» λέω ας αφήσω επιτέλους και ένα σχόλιο,τόσο καιρό διάβαζα τις αναρτήσεις του.

Τελικά δε ξέρω αν όλα στη ζωή είναι τυχερά.

Αν εκείνη τη μέρα η Κούλα δεν έγραφε εκείνη την πρόταση...

Αν εγώ δεν είχα διαβάσει την ανάρτηση της...

Αν δεν έμενα στην λεπτομέρεια που αφορούσε εκείνο το πρόσωπο αλλά κοιτούσα την ουσία…Γιατί φυσικά η ανάρτηση δεν αφορούσε τον Χρήστο.

Αν δεν έστελνα λοιπόν εκείνο το σχόλιο-πλακίτσα...

Αν η Κούλα δε το συνέχιζε απαντώντας μου...

Αν δεν άφηνα εκείνο το πρώτο σχόλιο στο ιστολόγιο του...

Ανν εκείνος δεν απαντούσε…

Αν δεν είχε τον Google λογαριασμό του στο προφίλ του….

Αν δεν τον πρόσθετα εκείνο το απόγευμα...

Αν εκείνος δεν έκανε δεχτή την πρόσκληση μου...

Αν εκείνο το βράδυ της 7ης Ιουνίου δε του μιλούσα όταν τον είδα on line...

Υπάρχουν τόσα αν…


Τόσα αν που αν έλειπε ένα από όλα αυτά εγώ δε θα ήμουν τόσο μα τόσο ευτυχισμένη….

Κούλα σίγουρα όταν έγραφες εκείνες τις γραμμές δε θα σου περνούσε ποτέ από το μυαλό η συνέχεια…Σε ευχαριστώ λοιπόν που άθελα σου άλλαξες προς το καλύτερο τη ζωή μου...

Από κοντά έχεις και κέρασμα… :))

ΥΓ. 3 μερούλες έμειναν Χρήστο μου, θα περάσουν.

ΥΓ Σας είπα πως είμαι πολύ πολύ ερωτευμένη;;;