23 Μαρτίου 2012

H πρώτη μου δασκάλα

Α δημοτικού πριν πολλά χρόνια. 
Οι μνήμες πολλές απο το σχολείο αλλά καμιά ανάμνηση γλυκιά...Μου λείπει η νηπιαγωγός μου η κυρία Λούλα.
Απο την Α&Β τάξη θυμάμαι την κακιά κυρία, εσάς.
Θυμάμαι μόνο τις φωνές σας. Συνεχώς να φωνάζετε...Αν κάποιο παιδί έκανε κάποιο λάθος, φωνάζατε , τραβούσατε τα μαλλιά, προσβάλλατε. Πόσα τραβήγματα μαλλιών/αυτιών είχα δει εκείνες τις δυο χρονιές....
Δεν έφαγα ξύλο ποτέ από εσάς γιατί ήμουν καλή μαθήτρια. Γιατί δεν έκανα λάθη στην ορθογραφία. Ήμουν πάντα διαβασμένη.
Σας φοβόμουν όμως...Τρόμαζα κάθε φορά που ξεσπούσατε πάνω σε κάποιο συμμαθητή μου. Σας θυμάμαι να λέτε "Αννα πόσο κάνει 8-4 και δε μιλούσα.. Όχι επειδή δεν ήξερα αλλά επειδή ένα λεπτό πριν είχατε ξεριζώσει μια τούφα μαλλιά από τη διπλανή μου. Απορώ πως δεν έφαγα κανένα χαστούκι εκείνη τη μέρα.
Δε θυμάμαι ποτέ να μας αγκαλιάζετε. Δε θυμάμαι ποτέ να χαμογελάτε. Δε θυμάμαι ποτέ να μας πείτε ένα μπράβο. Δε θυμάμαι ποτέ να μας πείτε πως μας αγαπάτε.

Μια μέρα είχαμε γράψει μια έκθεση.... Εγώ έγραψα ένα ποιηματάκι. Είχε σχέση με ένα ποίημα "Πέντε ποντικοί μουτζούροι και άλλοι τρεις αλευρομούροι" κάπως έτσι πήγαινε. Ενθουσιάστηκα και έγραψα θυμάμαι 5 στροφές. Σας το έφερα στην έδρα με χαρά και μετά από 2 λεπτά το τετράδιο προσγειώθηκε στο κεφάλι μου ... "Να μη σου γράφει ο πατέρας σου τις εκθέσεις, ακούς;;;;" 
Ήθελα να φωνάξω "αφού εδώ τη γράψαμε" αλλά φοβήθηκα το ξύλο. Πήγα με κλάματα στο σπίτι και ήταν η πρώτη φορά που ήρθε η μαμά μου στο σχολείο την επόμενη μέρα για να σας τα πει ένα χεράκι.

"Να μάθει πρώτα ο πατέρας σου ο ψαράς να μιλάει και μετα θα μάθεις γράμματα" είχατε πει στο συμμαθητή μου.
"Να πεις στη μάνα σου να σου κόψει τα νύχια.Πως είναι έτσι;;;Δε ντρέπεσαι;" είχατε πει σε ένα άλλο κορίτσι
Προσβάλλατε συνεχώς τα παιδιά, τους "αμόρφωτους" γονείς.

Μας βάζατε ένα 0 με στυλό στο μέτωπο για να μας κοροιδεύουν τα παιδιά το διάλειμμα. Για να δουν όλοι πόσο κακά παιδιά είμαστε.
Σκέφτομαι πολλές φορές όσα μας κάνατε και απορώ πως δεν ήρθε κάποιος γονιός να σας σπασει τα μούτρα. ..( τελευταία έχω γίνει πολύ υπερ της βίας ειδικά απέναντι σε πολιτικούς). Ισως και τα παιδιά να μην έλεγαν όσα συνέβαιναν. Απο φόβο. Δε ξέρω, δε μπορώ να το εξηγήσω. Ισως βέβαια πήγαιναν οι γονείς, έκαναν τα παράπονα τους και....η κυρία μας συνέχιζε να μας κάνει μάθημα.

Και πως μου ήρθαν τώρα όλα αυτα;;;
Συχνά τα θυμάμαι...Οταν είμαι στην έδρα χαλαρή και βλέπω τα μικρά μου να γράφουν, να ζωγραφίζουν....Κάποιες φορές που η αγκαλιά μου είναι τόσο γεμάτη και δεν μπορώ να πάρω ούτε ανάσα. Κάποιες φορές που παίζω μαζί τους , τα  πειράζω, τα ζουλάω....Κάποιες φορές έτσι απλά σας θυμάμαι. Και χαίρομαι που έχω τόσο καλή σχέση με τους μαθητές μου. Χαίρομαι που 9 χρονιές τώρα δεν έχω γνωρίσει συναδέλφους να σας μοιάζουν έστω και λίγο ( καλά σήμερα θα σας είχαν βγάλει στα κανάλια)

Χθες σε ένα σεμινάριο μας είπαν να κλείσουμε τα μάτια και να σκεφτούμε ένα δάσκαλο τον οποίο το θυμόμαστε με όμορφες αναμνήσεις και ένα δάσκαλο που τον θυμόμαστε αρνητικά. Και έτσι κυρία σας θυμήθηκα ξανά....

Έγραψα για εσάς τα παρακάτω επίθετα

κακιά
ειρωνική
άδικη
αυταρχική
αγέλαστη
σκληρή
αυστηρή
βίαιη
προσβλητική
άσχημη ( εδώ να σημειώσω πως προφανώς στα μάτια μου φαινόσασταν άσχημη γιατί δεν είχατε καμιά ομορφιά μέσα σας)
....και δε θυμάμαι τι άλλο έγραψα χθες.


Αυτό που σκεφτόμουν αργότερα την ώρα της συζήτησης είναι πως ποτέ δε θα ήθελα οι μαθητές μου χρόνια μετά να με θυμούνται έτσι. Θα είχα αποτύχει. Ακόμα και αν είχαν μάθει τα καλύτερα μαθηματικά.


Θυμάστε πόσο ήσυχα παιδιά ήμασταν ;
Ξέρετε κάτι όμως;;;
Σας φοβόμασταν, δε σας σεβόμασταν.
Μας μάθατε πολλά πράγματα αλλά τελικά απο όλες τις κουβέντες που άκουσα χθες κανένας δε θυμόταν το δάσκαλο του επειδή του έμαθε προπαίδεια.
Το σεβασμό πρέπει να τον κερδίσεις. Και για να σε σέβονται πρέπει και εσύ να σέβεσαι.

Και να σας πω και κάτι άλλο; Γνωρίζοντας κόσμο μέσα απο τη δουλειά μου τυχαία οταν λέγαμε για δασκάλους μας ,γνώρισα 3 κορίτσια που σας θεωρούσαν "τη χειρότερη δασκάλα" Διαφορετικό σχολείο, διαφορετικές ηλικίες , ένα κοινό....Η χειρότερη μας δασκάλα. Μιλούσαμε για το ίδιο άτομο όλες. Και σε όλους κάνατε μάθημα στην πιο τρυφερή τάξη...Α δημοτικού( και για να μας αποτελειώσετε μας πήρατε και στη Β)  Απορώ πως δε μίσησα το σχολείο.


Όταν ξεκίνησα να δουλεύω με είχατε δει στο δρόμο .....
"Εχεις δασκάλα σαν και εμένα Αννούλα ε;;;"
Δασκάλα έγινα, σαν και εσας πάντως κυρία δεν είμαι και δε θα γίνω ποτέ.




13 Μαρτίου 2012

Ανταπόκριση απο την τάξη

Καλησπέρα σε όλη την παρέα,
Εχω πολλές αναρτήσεις στα σκαριά και είπα να αρχίσω σιγά σιγά.....
Το θέμα μου σήμερα;;;Το σχολείο....Τι πρωτότυπο για μένα ε;;;;
Ξεκινάωωωω
Ένα «πρόβλημα» που συναντάει κανείς στη σχολική τάξη είναι πολλά χεράκια όρθια και φωνές «εγώωωωωωω κυριαααααααααααααα» , «κυρίαααααααα» . Όλοι θέλουν να απαντήσουν, όλοι θέλουν να κάνουν ανάγνωση ( στη γλώσσα κάνουμε όλοι κάθε μέρα) σε κάποιο μάθημα…Το ίδιο συμβαίνει και με το ποιος ια μοιράσει , μαζέψει τετράδια αλλά αυτό το έχουμε λύσει ήδη με τα καθήκοντα και τις ομάδες….

Είδα λοιπόν μια έξυπνη ιδέα στο ιστολόγιο της συναδέλφου Ιωάννας από την οποία έχω «κλέψει» πολλές ιδέες και φτιάξαμε το «Τυχερό Κουτί» …Κανένα παράπονο πλέον στην τάξη….
Παίρνουμε τα ξυλάκια που έχουν οι γιατροί ( δε ξέρω πως τα λένε) . Βάφουμε τη μισή πλευρά και στο υπόλοιπο κομμάτι γράφουμε τα ονόματα των παιδιών. Τα βάζουμε όλα μέσα σε ένα κουτάκι ( εμείς φτιάξαμε ένα από μια συσκευασία χυμού που είχαμε στην ανακύκλωση) και έτοιμο….
Τραβάω το ξυλάκι, διαβάζω το όνομα και μετά το βάζω από την άλλη πλευρά ( αυτή που δεν είναι χρωματισμένη) Έτσι δε θα τύχει ποτέ το ίδιο παιδί….

Ακόμα και για να κόβουμε το πόδι της Κυρά Σαρακοστής  από εκεί τραβάμε…και δεν παραπονιέται κανείς
To τυχερό μας κουτί 
                                           

Τα ξυλάκια/κλήροι

Κυρίααα γυρίστε το ανάποδα είπα μάθημα


Φατσούλες

Πάλι από τη συνάδελφο η ιδέα …Φατσούλα γιατί είμαστε ήσυχοι, συνεργάσιμοι , κάναμε μια άσκηση που ήταν προαιρετική, βρήκαμε κάτω ένα 5 λεπτο και το φέραμε στο γραφείο….Φατσούλες σε καθετί όμορφο κάνουν τα παιδιά…Τις δίνω και τις μαζεύω πίσω την ίδια μέρα και απλά έχουμε ένα μαθητή Φατσουλομετρητή και όποιο παιδί μαζέψει 10 ( όλοι μαζεύουν αργά ή γρήγορα) κερδίζει κάτι. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι ένα έξτρα αυτοκόλλητο, ένα βραβείο ή απλά να κάτσει με όποιον θέλει για μια ώρα στα Εικαστικά. Επιβραβεύω και κάθε προσπάθεια παιδιών που έχουν δυσκολίες…Ακόμα και να γράψει σωστά μία λέξη για κάποια παιδιά είναι πρόοδος και έτσι και αυτό επιβραβεύεται. Προσπαθώ να μη τους περάσω κάποιον ανταγωνισμό «έχω πιο πολλές από σένα»  και ευτυχώς με διάφορους τρόπους το έχω καταφέρει. Πλέον δεν προσέχουν πότε θα φτάσουν στις 10…Αρκεί η χαρά του να την έχουν στο θρανίο τους για μια μέρα….


Φατσούλες χαμογελαστές για χαμογελαστά παιδιά 



Μερικές εικόνες από την τάξη μας


Κυκλοφορώ με ασφάλεια….

Σήματα Οδικής Κυκλοφορίας στην Τάξη μας.

Το πρόγραμμα αυτό κράτησε 2 μήνες….Μου άφησε όμως μια πικρή γεύση.
Λεπτομέρειες σε επόμενη ανάρτηση L




Σήματα Κ.Ο.Κ.


Μια άποψη της τάξης μας. Εχουν γεμίσει κι άλλο οι τοίχοι


Το χωριό της γραμματικής



Τέλος όπως κάθε χρόνο όλο και κάποια συνταγή θα κάνουμε….Φέτος κάναμε ξανά τρουφομπαλίτσες.
Χωρίσαμε αρμοδιότητες απο την προηγούμενη μέρα χρησιμοποιώντας το μαγικό κουτί. Φυσικά όλοι θα κάναμε κάτι και όλοι θα πλάθαμε στο τέλος...Απλά στα πρώτα στάδια της συνταγής ο καθένας είχε το ρόλο του. Τα υλικά τα έφεραν τα παιδιά...Οχι πως δεν μπορούσα να τα φέρω εγώ. Απλά θέλω να είναι υπεύθυνα....
Φτάσαμε λοιπόν στην μέρα που όλοι περίμεναν με χαρά.
Καθαρίσαμε θρανία, πλύναμε σχολαστικά τα χέρια μας, βάλαμε ποδιές ( όσοι έφεραν) και ......


Σπάμε μπισκότα.


Έχει και άλλα κυρίαααα;;;

Βούτυρο, κακάο , άχνη 

Και τα μπισκοτάκια

Κυρία δεν μπορούμε να το γλείψουμε;;;



Λίγη δύναμη ακόμα....



Ετοιμη η πρώτη ομάδα......

Ας ξεκινήσουμε και εμείς....

Κυρία θες μια αγκαλιά;;;;


Ετοιμο το πρώτο κουτί

Και οι πιατέλες μας


Καθαριότητα....

Έχουμε δουλειά ακόμα....



Αφού τελείωσε ένα όμορφο δίωρο γεμάτο γέλια , χαρούμενες φωνές, λερωμένα χεράκια κάτσαμε στο χαλί μας να συζητήσουμε….Ρωτάω λοιπόν τα παιδιά….
«Τι μάθαμε μέσα από όλα αυτά που κάναμε το προηγούμενο δίωρο;»
Και οι απαντήσεις ( σε κάποιες βοήθησα έμμεσα και εγώ)

Να συνεργαζόμαστε
Να βοηθάμε ο ένας τον άλλο
Να είμαστε υπεύθυνοι ( να φέρουμε τα υλικά που πρέπει , τη σωστή μέρα)
Πως όλοι μπορούμε να πετύχουμε κάτι…
Την προστακτική που κάναμε και στη γλώσσα
Τα κλάσματα ( ½ κούπα κακάο κτλ)
Τους δεκαδικούς γιατί πάνω κάποια προιόντα είχαν και τιμές ( κάναμε και πρόσθεση δεκαδικών για να δούμε πόσο μας στοίχισε)
Διαίρεση ( πόσα τρουφομπαλάκια θα πάρει ο καθένας μας)
Μάθαμε πως πριν μαγειρέψουμε καθαρίζουμε το χώρο και πλένουμε τα χέρια μας
Να διαβάζουμε τις ετικέτες ( πότε λήγει το βούτυρο;;;)
Ο,τι βάζουμε στη μέση το μαζεύουμε εμείς…

Μέσα σε 2 ώρες μέσα από μια απλή δραστηριότητα μάθαμε τόσα πολλά…
Και είμαι σίγουρη πως θα το θυμούνται…Όπως το θυμούνται και οι παλιοί μου μαθητές….και ακόμα όταν με συναντούν μου λένε «αχ θυμάστε κυρία τότε που….»






2 Μαρτίου 2012

Μάρτης....


1η Μαρτίου χθες
Στο σχολείο την ώρα της Γλώσσας διάβασα στα παιδιά το παρακάτω ποίημα


Τον γνωρίζετε το Μάρτη,
τον τρελό και τον αντάρτη;
Ξημερώνει και βραδιάζει
κι εκατό γνώμες αλλάζει.
Βάζει η μάνα του μπουγάδα,
σχοινί δένει στη λιακάδα,
τα σεντόνια της ν’ απλώσει,
μια χαρά να τα στεγνώσει.
Νά που ο Μάρτης μετανιώνει
και τα σύννεφα μαζώνει
και να μάσει η μάνα τρέχει
τα σεντόνια, γιατί βρέχει!
Νά ο ήλιος σε λιγάκι,
φύσηξε το βοριαδάκι,
κι η φτωχή γυναίκα μόνη
τα σεντόνια ξαναπλώνει.
Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη
μες στης συννεφιάς τα βάθη,
ρίχνει και χαλάζι τώρα,
ποποπό, τι άγρια μπόρα!
Ώς το βράδυ φορές δέκα
άπλωσε η φτωχή γυναίκα
την μπουγάδα, κι όρκο δίνει
Μάρτη να μην ξαναπλύνει.

Ρίτα Μπούμη-Παπά
(από το βιβλίο: Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού,
μέρος δεύτερο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1975)

Τους άρεσε πάρα πολύ το διαβάσαμε πολλές φορές και το δραματοποιήσαμε ...Αυτό δεν είχα σκοπό να το κάνω, βγήκε από μόνο του. Τα καλύτερα πράγματα μου βγαίνουν αυθόρμητα τελικά Ένα άλλο που κάνω με τα παιδιά και πέφτουν κάτω απο τα γέλια είναι να λέμε τα ποιήματα σε διάφορους ρυθμούς ( ραπ, ροκ, όπερα, πεντοζάλη και ό,τι άλλο μας έρθει) Στο τέλος έχουμε μάθει το ποίημα απέξω....


Στη συνέχεια τους μίλησα για τα κάλαντα της άνοιξης.... Ήταν να τα μάθουμε προχθές για να είμαστε έτοιμοι 1η Μαρτίου αλλά δεν κάναμε σχολείο την Τετάρτη ( είχαμε συλλαλητήριο για το νοσοκομείο της πόλης μας , αυτό είναι άλλη ιστορία όμως τώρα)

Διαβάσαμε λοιπόν τα κάλαντα , τα ακούσαμε, μιλήσαμε για το έθιμο αυτό και το ψιλομάθαμε....
Φτιάξαμε και χελιδονάκια και υποδεχτήκαμε την άνοιξη.....


ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑ

 

Ηρθε, ήρθε χελιδόνα,
ήρθε κι άλλη μελιηδόνα,
κάθισε και λάλησε
και γλυκά κελάδησε.
«Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,
και Φλεβάρη φοβερέ,
κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις,
καλοκαίρι θα μυρίσεις . 


Xελιδόνα έρχεται
απ' τη μαύρη θάλασσα
πύργον εθεμελίωσε.
Κάθησε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε!
Μάρτη, Μάρτη μου καλέ
και Φλεβάρη θλιβερέ,
ο Απρίλης ο γλυκής
έφτασε σε 'ναι μακρής!
Μώρ' κυρά, καλή κυρά,
έμπα στο κελλάρι σου,
φέρ' αυγά σαρακοστιανά,
ώσπου νά' ρθ' η Πασχαλιά,
με τα κόκκινα τ' αυγά . 

 

 

ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑΤΑ ΣΕΡΡΩΝ

Χελιδόνια έρχεται από τη Μαύρη θάλασσα
θάλασσα κι αν πέρασε, έκατσε κι ελάλησε.
Έμαθε τα γράμματα, γράμματα σπουδάματα
γράμματα Ελληνικά που μαθαίνουν τα παιδιά
τα παιδιά από το δάσκαλο.
«Δάσκαλος μας έστειλε να μας δώστε πέντε αυγά.
Κι αν δεν δίντε πέντε αυγά παίρνουμε την κλωσσαριά.
Να γεννά και να κλωσσά και να σέρνει τα πουλιά . 

 





Αχ τελικά πολλά πράγματα μάθαμε χθες...
Σήμερα διαβάσαμε  τις  παρακάτω ιστορίες



Η κατεργαριά του Μάρτη
 Τα πολύ παλιά χρόνια ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του έτους. Κάτι που έκανε όμως σε βάρος των άλλων μηνών που ήταν τα αδέλφια του στάθηκε αιτία για να του πάρει την πρωτοκαθεδρία ο Γενάρης.
«Μια φορά κι έναν καιρό αποφασίσανε οι δώδεκα μήνες να φτιάξουνε κρασί σε ένα βαρέλι ώστε να μπορούν να πίνουν όποτε τους ερχόταν η όρεξη.
Έτσι λοιπόν είπε ο Μάρτης:
- Εγώ θα ρίξω πρώτος μούστο στο βαρέλι για να γίνει κρασί και ύστερα ρίχνετε κι εσείς.
- Καλά, ρίξε εσύ πρώτος του είπαν οι άλλοι.
Ετσι και έγινε. Έριξε πρώτα εκείνος στο βαρέλι το μούστο και ύστερα ακολούθησαν και οι άλλοι μήνες.
Όταν λοιπόν ζυμώθηκε ο μούστος και έγινε το κρασί, είπε πάλι ο Μάρτης.
- Εγώ που έριξα πρώτος το μούστο, πρώτος θ' αρχίσω και να πίνω.
-Βέβαια, είπαν οι άλλοι, έτσι είναι το σωστό.
Έτσι λοιπόν τρύπησε το βαρέλι στο κάτω μέρος, και άρχισε να πίνει, ως που ήπιε όλο το κρασί και δεν άφησε ούτε στάλα. Κατόπιν ήρθε η σειρά του Απρίλη να πάει να πιεί κρασί. Πηγαίνει και το βρίσκει άδειο. Θυμώνει, το λέει στους άλλους. Τ' ακούνε εκείνοι θυμώνουνε και σκέφτωνται τι να κάνουν. Συμφωνούν όλοι λοιπόν να τον τιμωρήσει ο Γενάρης που ήταν και ο μεγαλύτερος αδελφός. Τον πιάνει λοιπόν ο Γενάρης και του τραβάει ένα γερό χέρι ξύλο. Του αφαιρεί και το πρωτείο που είχε, να αρχίζει δηλαδή το έτος κάθε Μάρτη, και έγινε να αρχίζει το έτος από το Γενάρη.
Από τότε όταν ο Μάρτης θυμάται το παιχνίδι που έκανε στα αδέλφια του και τους ήπιε όλο το κρασί, γελάει και ο καιρός ξαστερώνει. Όταν πάλι θυμάται το ξύλο που έφαγε κλαίει και βρέχει».



Άλλες δυο ιστορίες είναι οι ακόλουθες 

Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!
Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!


Σε άλλες περιοχές η παράδοση θέλει το Μάρτη να έχει δύο γυναίκες, τη μια πολύ όμορφη και φτωχή και την άλλη πολύ άσχημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση και όταν γυρίζει κατά την άσχημη, κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως γυρίζει κατά την όμορφη, χαίρεται και γελάει, και ο καιρός είναι καλός. ζεστός με ήλιο. Τις περισσότερες φορές όμως γυρίζει κατά την άσχημη επειδή αυτή είναι η πλούσια που τρέφει και την φτωχή, την όμορφη.

Τις παραπάνω ιστορίες μου τις είχε δώσει παλιά μια συνάδελφος οπότε δε μπορώ να σας πω από που είναι η πηγή, δυστυχώς .

Τέλος την ώρα των Εικαστικών ( καλά ένα μάθημα ήταν σήμερα όλη η μέρα ) φτιάξαμε το Μάρτη.
Ο Μάρτης σύμφωνα με την παράδοση προστατεύει τα παιδιά από τον πρώτο ήλιο της άνοιξης για να μην καούν. Το μόνο που χρειάζεστε είναι μια κόκκινη και μια άσπρη κλωστή. Το Μάρτη το φοράμε μέχρι το Μ. Σάββατο. Εκείνη τη μέρα το δένουμε πάνω στην λαμπάδα για να καεί μαζί της. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις οι άνθρωποι το άφηναν πάνω στις τριανταφυλλιές ( και έτσι τα μάγουλα των παιδιών γίνονταν ροδοκόκκινα) όταν έφταναν τα χελιδόνια για να τον πάρουν και να φτιάξουν τις φωλιές τους...Εννοείται πως φόρεσα και εγώ.







Και φυσικά μέσα σε όλα αυτά δε θα μπορούσε να λείπει η Κυρά Σαρακοστή ...Το κάθε παιδί έφτιαξε τη δικιά του για το σπίτι και κάναμε και μια μεγαλύτερη για την τάξη μας. Με κλήρωση επιλέχτηκε το παιδί που θα κόψει το πρώτο πόδι....




Την Κυρά Σαρακοστή,
που είναι έθιμο παλιό,
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό
και το στόμα της ξεχνούσαν
γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά,
κόβαν ένα τη βδομάδα,
μέχρι να 'ρθει η Πασχαλιά !!!