25 Σεπτεμβρίου 2012

Τα νέα μου

Δυο εβδομάδες πέρασαν από εκείνες τις γεμάτες άγχος μέρες του Σεπτέμβρη. Κλάματα, αγωνία, νευράκια...και ο Χρήστος ήρωας να με ανέχεται!

Έμαθα σε ποιο σχολείο θα είμαι 8 ώρες πριν το Αγιασμό...πάλι καλά που έχουμε και internet δηλαδή...
Πρώτη κίνηση να μάθω που είναι το νέο σχολείο...Να μετράω τους χρόνους, τις στάσεις, την απόσταση....Και το επόμενο πρωί σαν πρωτάκι και εγώ πέρασα την πόρτα...

Το κλίμα στο σχολείο από την πρώτη ματιά μου φάνηκε καλό και ευτυχώς 2 εβδομάδες μετά μπορώ και λέω το ίδιο...Οι συνάδελφοι πολύ φιλικοί και πρόθυμοι να με βοηθήσουν σε ό,τι χρειάζομαι...
Πολύ βασικό το κλίμα στο σχολείο. Σε ένα χώρο που είσαι 6 ώρες καθημερινά τι καλύτερο απο το να μπορείς να πεις δυο κουβέντες στο διάλειμμα ή στο κενό σου.

Και έφτασε η ώρα να μοιράσουμε τάξεις...Και ναι , μετά από καιρό είμαι και πάλι το μικρό του σχολείου...που διαλέγει τελευταίο τι τάξη θα πάρει. Βασικά δε διαλέγει , παίρνει ό,τι μείνει.

Και πήρα Στ τάξη. Μια τάξη που με φόβιζε και δεν ήθελα να την πάρω ( αν είχα δικαίωμα επιλογής)

Και τελικά μέσα σε λίγες μέρες κατάλαβα πως μου αρέσει πάρα πολύ....Τελείως διαφορετική απο τις τάξεις που έπαιρνα τα τελευταία χρόνια. Άλλο επίπεδο επικοινωνίας με τα παιδιά...Τους μιλάω όπως θα μιλούσα σε ένα φίλο και με καταλαβαίνουν απόλυτα.

Εγώ 19 παιδάκια μία αίθουσα πρώην αποθήκη αλλά αυτό δε με νοιάζει. Ξέρω πως σύντομα θα την κάνουμε πολύ όμορφη , με τις κατασκευές μας, τις ζωγραφιές μας, τις εργασίες μας....
Είχα τόσο άγχος για το πως θα τα πάω με τους καινούριους μου μαθητές...Νομίζω πως με συμπάθησαν. Καλά δε νομίζω είμαι σίγουρη. Περνάμε όμορφα...Κάνουμε τα μαθήματα μας και συζητάμε...συζητάμε :)

Θα έχω πολλά να σας λέω και φέτος....

Αύριο απεργώ...Άλλο θέμα η κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας αλλά ας μη χαλάσω τώρα το κλίμα

Είμαι καλά , περνάω όμορφα και έχω ήδη συνηθίσει τη νέα ζωή στην Αθήνα

10 Σεπτεμβρίου 2012

Τα νέα πάλι άλλαξαν

Εκεί που περίμενα και εγώ να δω σε ποιο σχολείο θα πάω μαθαίνω πάλι άλλα νέα...

Άκυρες λέει οι τοποθετήσεις μας :(

Δε μπορώ άλλο, ειλικρινά...Αυτό που ζούμε είναι άδικο και πολύ ψυχοφθόρο.

Θέλω να πάω σχολείο!!!

Σε 24 ώρες θα έχει χτυπήσει το πρώτο κουδούνι και εγώ ακόμα δε ξέρω σε ποιο σχολείο θα είμαι....Δε ξέρω σε ποια τάξη θα κάνω μάθημα , ποιους συναδέλφους θα έχω. Όχι πως θα προλάβαινα να τους γνωρίσω σε 5 μέρες αλλά θα είχες μια εικόνα....Αύριο θα είμαι και εγώ ένα πρωτάκι....Αυτό που πέρασα αυτές τις μέρες είναι πολύ ψυχοφθόρο. Κάθε μέρα στο περίμενε, κάθε μέρα να ξυπνάω και να μαι μπροστά σε μια οθόνη και να πατάω συνέχεια F5 ....Κοντεύει να ξεθωριάσει το κακόμοιρο

Εκεί που λέτε που περίμενα σε ποια περιοχή της Α Αθήνας θα είμαι φέτος σκάει και το νέο....
Περισσεύουν λέει 120 δάσκαλοι και θα πάνε σε άλλες περιοχές της Αττικής. Πλάκα μου κάνουν σκέφτομαι....Και να πάλι το άγχος και να το ψάξιμο και να τα κλάματα....Και να σκέφτομαι πως μπορεί να βρεθώ στα Κύθηρα , στα Βίλια, στα Μέγαρα....Εγώ μόνο Α Αθήνας δήλωσα , ας μη με έπαιρναν απο την αρχή αν είναι να με πάνε αλλού....

Ευτυχώς ( αν και ακόμα δεν το έχω δει το όνομα μου ) οι αιρετοί μας ήταν με το μέρος μας, έγινε και μια κατάληψη απο δασκάλους και συλλόγους και καταφέραμε το αυτονόητο. Να δουλέψουμε εκεί που μας κάλεσαν.....Κοίτα δηλαδή που νιώθεις μια ανακούφιση και μια χαρά για τα αυτονόητα...


Στραβά ξεκίνησε η χρονιά..Θέλω να πάω σχολείο...Θέλω να πάω στον Αγιασμό, θέλω να πάρω μια τάξη να ηρεμήσω.

Δε μπορώ να ζω με το φόβο πως ένα πρωί θα μου πουν "ε ψιτ φεύγεις απο εκεί και πας αλλού"