27 Μαρτίου 2013

Ψηφιακές γειτονιές

Πριν 2 μήνες περίπου ενημερώθηκα για την κοπή της πίτας των Μικρών Μεγάλων. Σκέφτηκα πως θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσω απο κοντά την Άσπα, τον Χρήστο, την Παναγιώτα και άλλους μπλόγκερ με τους οποίους γνωριζόμαστε εδώ και καιρό μέσα απο τις αναρτήσεις μας. Tώρα που ζω στην Αθήνα θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία.... Πράγματι πήγα εκεί μαζί με το Χρήστο ( ευχαριστώ αγάπη μου που με συνόδευσες). Με το που μπαίνω μέσα στο χώρο γνώρισα αμέσως το Χρήστο και με γνώρισε και αυτός... από το χρώμα είπε ( για την ιστορία η κολλητή μου με λέει Μαυροτσούκαλο). Γνώρισα την Άσπα που ήταν πολύ φιλική και χαμογελαστή όπως τη φανταζόμουν. Γνώρισα την Κατερίνα ( σύζυγο του Χρήστου ) και την Παναγιώτα.
Έψαχνα να ανακαλύψω ποια είναι η κ.Μαμαδοπούλου αλλά τελικά δεν ήταν εκεί ( είχα διαβάσει πως θα ήταν)

Περάσαμε ένα όμορφο απόγευμα, γνωρίσαμε ένα ζευγάρι που τυχαία έκατσε μαζί μας και ο Χρήστος με ενημέρωσε για μια ιδέα που είχαν για ένα συνέδριο μαμάδων blogger και μου πέταξε σαν σκέψη πως θα ήθελαν να είμαι και εγώ εκεί

Πέρασε ο καιρός και έλαβα ένα μήνυμα απο την Άσπα που μου ζητούσε το ίδιο πράγμα.
Και είπα ναι...Και εγώ κάπως διστακτικά ( αν και ήθελα) αλλά ο Χρήστος με ενθάρρυνε και είπα και εγώ "γιατί όχι;"

Το συνέδριο θα γίνει στις 20 Απριλίου και απευθύνεται σε όσους έχουν ή θέλουν να αποκτήσουν ιστολόγιο. Σε όσους δεν έχουν αλλά ταξιδεύουν κάθε μέρα μέσα σε αυτά. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ http://psifiakesgeitonies.gr/

Τώρα μπορώ να πω πως το περιμένω με ανυπομονησία. Απο αναρτήσεις που διαβάζω αυτές τις μέρες βλέπω πως θα ναι εκεί bloggers που  διαβάζω εδώ και καιρό...ανθρώπους που νιώθω πως τους γνωρίζω χρόνια. Θα χαρώ λοιπόν να σας γνωρίσω όλες και όλους σας απο κοντά .
Λίγο άγχος ακόμα μπορώ να πω , πως το έχω αλλά θα περάσει και αυτό.


Βλέποντας τη σελίδα των Ψηφιακών γειτονιών είδα το μίνι βιογραφικό μου εκεί που είναι και οι μαμάδες bloggers. Μαμά δεν είμαι και ας έχω τόσα παιδιά. Ελπίζω να ναι προφητικό παιδιά :) 

15 Μαρτίου 2013

Αγάπη μου....






Το 'θελα κι εγώ σαν τρελή

το 'θελες κι εσύ πιο πολύ
κι έγινα παιδί μου για πάντα δική σου
Όμως ούτε το 'χα σκεφτεί
ούτε το 'χα ονειρευτεί
πόσο ευτυχισμένη θα είμαι μαζί σου

Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά
μου χαϊδεύεις μετά τα μαλλιά
όλη μέρα γελάς
λόγια λες τρυφερά
και γεμίζεις το σπίτι χαρά
Πόσο χαίρομαι που μ' αγαπάς
πάντα κάπου τα βράδια με πας
και τις νύχτες ρωτάς
αν κι' εγώ σ' αγαπώ
αλλά αυτά δεν μπορώ να τα πω

Βρίσκουμε τις μέρες μικρές
που περνούν γεμάτες χαρές
πάντα με την ίδια που λέγαμε τάξη
άλλο δεν προσμένω καλό
και μονάχα παρακαλώ
στη ζωή μας τίποτα να μην αλλάξει