31 Οκτωβρίου 2014

Το κουτί των αναμνήσεων

Καλησπέρα καλά μου φιλαράκια!

Τι κάνετε; Αυτή η εβδομάδα πέρασε πολύ γρήγορα. Τη Δευτερα είχαμε την γιορτή στο σχολείο για την Εθνική μας γιορτή .Την Τρίτητη μέρα της Αργίας  πήγαμε βολτούλα στους κουμπάρους μας στην Λούτσα. Φαγητό, γλυκό και πολύ κους κους δίπλα στο τζάκι. 

Τετάρτη πήγαμεμε το σχολείο στο θέατρο . Δεν προλάβαμε να μπούμε και πολύ στην τάξη γιατί φάγαμε δε ξέρω και εγώ πόση ώρα στη διαδρομή. Welcome to Athens.... Πάνω απο 1 ώρα στο λεωφορείο για να πάμε και άλλη τόση στην επιστροφή.

Ας μπω όμως στο θέμα μας...

Κάθε χρόνο την τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς μέσα στην τάξη ρωτάω τα παιδιά ποια ήταν η πιο όμορφη ανάμνηση , ποια ήταν εκείνη η στιγμή που θυμούνται... Φέτος πήρα την ιδέα απο την Ασπα αλλά αντί να έχουμε το βάζο των αναμνήσεων έχουμε το κουτι των αναμνήσεων. Βάζο θα ήταν δύσκολο να έχουμε έτσι έντυσα μια κούτα με χαρούμενες φατσούλες και ...έτοιμο!!!
Θα γράφουμε σε χαρτάκια όμορφες στιγμές της ημέρας που πέρασε και τα ρίχνουμε μέσα στο κουτί. Το κουτί θα το ανοίξουμε πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων. Θα καθίσουμε στο χαλί και στα μαξιλαράκια μας, θα έχουμε μουσική υπόκρουση Χριστουγεννιάτικα  τραγούδια και θα θυμηθούμε ό,τι όμορφο περάσαμε. Τη νέα χρονιά θα το συνεχίσουμε .....


Στο πλάι του κουτιού κόλλησα μια θήκη απο cd και έβαλα μέσα μικρά χαρτάκια για να μη σκίζουν τα παιδιά σελίδες απο τετράδια ή να μου ζητάνε συνεχώς κόλλες Α4. Είναι έτοιμα λοιπόν για όποιον θέλει να γράψει.




Δεν είναι υποχρεωτικό να γράφουμε κάθε μέρα. Δεν υποχρεωτικό να γράφουμε γενικά. Προς το παρόν είναι παιδιά που γράφουν κάθε μέρα. Αρκετά παιδιά. Αλλα γράφουν πιο σπάνια αλλά μέχρι τώρα γράφουν όλα.....Ανυπομονώ να το ανοίξουμε τα Χριστούγεννα!!!

Ακόμα να φτιάξουμε το πάνω μέρος :)


Καλό Σαββατοκύριακο!!!















19 Οκτωβρίου 2014

Στο τρένο....

Παρασκευή μεσημέρι γυρνάω απο το σχολείο. Φορτωμένη με χαρτόνια για να φτιάξω 26 κουκουβάγιες και 26 βατραχάκια. Μαζί και ένα πακέτο φωτοτυπίες για διόρθωμα.Μέσα στην καλη χαρά αφού είναι Παρασκευή. Εντάξει αγαπάω το σχολείο, αγαπάω τους μαθητές μου, αλλά αγαπάω και τα Σαββατοκύριακα , τις διακοπές, τις αργίες. 
 Μπαίνω στον Ηλεκτρικό, κάθομαι και ξεκινάω διάβασμα. Νέα συνήθεια αυτή. Διαβάζω μέσα στα ΜΜΜ.Και το πρωί και το μεσημέρι. Περνάει απίστευτα γρήγορα η ώρα. Στο λεωφορείο δε το κάνω γιατί θα χάσω τη στάση και θα χαθώ γενικότερα. 

Δίπλα μου κάθεται μια κοπέλα που διαβάζει το ιστολόγιο της αγαπημένης μου φίλης Μαμάς Μαμαδοπούλου. Όση ώρα ήταν μέσα στο τρένο αυτό διάβαζε. Εδώ το είχα να της πω "εεεε είναι φίλη μου" αλλά αν έπεφτα σε καμιά περίεργη θα με έλεγε αδιάκριτη οπότε δε μίλησα. Δε μίλησα και για ένα ακόμα λόγο.
Δυο στάσεις μετά κάθεται απέναντι μου μια κοπέλα και λίγο μετά δίπλα της μία γνωστή της. Αρχίζουν την κουβέντα και ακολουθεί ο διάλογος....

-Είσαι πάλι στο γραφείο που ήσουν ε; Στον βουλευτή;
-Ναι, ναι. Εσύ;
-Και εγώ τα ίδια. Ευτυχώς τελευταία στιγμή με πήρε και μένα στο τσακ. Πήγες καθόλου σχολείο;
-Όχι καλέ. Σιγά μην πάω. Το ήξερα απο νωρίς εγώ.
                              Μπλα μπλα μπλα κάτι άσχετα.....

-Λένε πως θα τις κόψουν τις αποσπάσεις. Φωνάζουν όλοι για τους βυσματίες , τα κλασσικά δηλαδή. Ελπίζω να προλάβω να πάρω μετάθεση. Τώρα τους έπιασε όλους ο πόνος.
-Ναι τα ακούω και εγώ αλλά σιγά μη τις κόψουν ρε. Αποκλείεται. Πάντα θα υπάρχει τρόπος. Ελπίζω και εγώ να πάρω τη μετάθεση. Αλλη όρεξη δεν ειχα να πάω στο κατσικοχώρι να κάνω μάθημα τα βλαμμένα.

Μπλα μπλα μπλα
...και ακούω και την Μαρία ξέρεις που είναι στο .... και μου λέει πως ποτέ δε άφηνε την τάξη της και τα παιδιά. Το πόσο δημιουργική νιώθει , για αγάπες και λουλούδια.Βλακείες.
-Ναι ας είχε και αυτή τον τρόπο να δω τι θα έλεγε.Η ψωνάρα. Να τανε η ζήλεια ψώρα...Μετά άρχισαν τα άσχετα....


Τώρα να σας πω πως έβραζα απο θυμό; Να σας πω πως μου ήρθε να τους την πω; Να τους φέρω τα χαρτόνια που κρατούσα και τις φωτοτυπίες στο κεφάλι;Τίποτα δεν έκανα αλλά απο τα νεύρα μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.

Γιατί πέρυσι πέρασα μια χρονιά μακρυά απο τον άντρα μου. Να μετράω τις μέρες για να τον δω. Και τι ήθελα; Αντί να δουλεύω στην Κρήτη θα δούλευα στην Αθήνα.
Γιατί φέτος πολλές οικογένειες ζουν ακόμα χωριστά και εγώ νιώθω τυχερή.
Γιατί συνάδελφος μου πέρυσι ζούσε αλλού αυτή, αλλού ο άντρας της και άλλού το μωρό της.
Την ίδια στιγμή που όσοι είχαν το μέσο ήταν στον τόπο τους και στις οικογένειες τους. Και το ήξεραν πολύ πολύ νωρίς ενώ οι υπόλοιποι έμαθαν 27/8 που πρέπει να είναι 1/9 . Στην δευτεροβάθμια το έμαθαν νομίζω στις 30.
Γιατί τους πληρώνουμε σαν δασκάλους και κάνουν άλλη δουλειά. Και μετά μιλάμε για κενά στα σχολεία....
Βλέπετε ο δάσκαλος είναι πιο χρήσιμος στην Μητρόπολη, στο βουλευτικό γραφείο από το να είναι στο σχολείο.
Γιατί αυτοί αύριο μεθαύριο στην αξιόλογηση θα αξιολογηθούν απο τον βουλευτή.....

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα νευρίασα απίστευτα.
Εντάξει δεν λέω πως όλοι είναι έτσι. Αφού τους αφήνει το σύστημα και οι εγκύκλιοι να είναι εκτός τάξης και το θέλουν καλά κάνουν. Αλλά προτεραιότητα έχουν τα σχολεία.Με αυτούς που υποτιμούν όμως τη δουλειά των άλλων παίρνω ανάποδες. Βροντοφωνάζουν "σιγά μην κάνω μάθημα στα βλαμμένα".
Βλαμμένη είσαι εσύ κοπέλα μου. Και αν φωνάζω και διαφωνώ με αυτές τις αποσπάσεις για σένα θα κάνω μια εξαιρεση. Να την παίρνεις την απόσπαση. Κάθε χρόνο. Μην μπεις ποτέ στην τάξη. Δε θα σου αρέσει αλλά δε θα αρέσει και στα παιδιά....Και δεν προκειται ποτέ να καταλάβεις τη φίλη σου τη Μαρια....
Και σκέφτομαι πως για κάτι τέτοιους που βρέθηκαν στην τάξη μας έχει πάρει όλους η μπάλα. Και μόλις πω σε κάποιον πως είμαι δασκάλα ακούω το κλασσικό.
"Δουλεύεις λίγες ώρες, κάθεσαι πολύ, σιγά τι διάβασμα έχεις,θέλει διάβασμα η αλφαβήτα; δε ξέρεις πόσο κάνει 1+1;"
Γύρισα σπίτι την Παρασκευή μέσα στα νεύρα...
Μετά όμως πήρα ένα μήνυμα στο skype απο ένα μαθητή μου γυμνασιόπαιδο πια .
"Κυρία πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε. Μου λείψατε. Εμαθα απο τα παιδιά πως είστε Αθήνα. Να σας δούμε ε ;".
Και μετά με έπιασε και άνοιξα το κουτί μου και διάβασα γράμματα, μηνύματα, κάρτες....
Εχω τόσα κουτιά όσες οι τάξεις που έχω πάρει. Εδώ έχω μόνο της Αθήνας.
Διάβασα το τετράδιο που γράφαμε με τα παιδιά την χρονιά που είχα έκτη τάξη εδώ στην Αθήνα...
Και ηρέμησα...
Και σκέφτηκα πως δεν αξίζει να χαλιέμαι....

 








































Τι πιο όμορφες ευχές και σκέψεις για το γάμο μου; 




Και κλείνοντας μια ερώτηση : Σε πόσες μέρες έχουμε Χριστούγεννα ;


Να έχετε μια όμορφη Κυριακή και ακόμα μια πιο όμορφη εβδομάδα...
Φιλιά πολλά

4 Οκτωβρίου 2014

Τα νέα μου

Πέρασε πολύ καιρός απο την τελευταία μου ανάρτηση.
Πήρα την απόσπαση, χαρήκαμε όσο δε λέγεται και μετά ξεκίνησε το άγχος της τοποθέτησης. Δε με ένοιαζε το που θα ήμουν αφού απο το να ειμαι Κρήτη όλα θα ήταν καλύτερα. Αλλά αυτή η αναμονή σε σκοτώνει. Κάθε μέρα να μπαίνω στο site της διεύθυνσης. Κάθε μέρα να γράφουν για όλες τις ειδικότητες εκτός απο τη δική μου.
Ενα ωραίο πρωί μας καλούν στην διεύθυνση και μας λένε "να φύγετε να πάτε αλλού, εδώ δε ξέρουμε τι να σας κάνουμε"
Αλλο άγχος και αυτό και καμία μα καμία ενημέρωση.Τελικά μας κράτησαν και μια μέρα πριν το Αγιασμό τοποθετήθηκα τηλεφωνικά σε ένα σχολείο. Χωρίς να δούμε κενά, χωρίς να δηλώσουμε έτσι απλά. Δε μπηκα στην διαδικασία να το ψάξω...Εντάξει είναι μακρυά για τα δικά μου δεδομένα αλλά θα ξαναπώ πως δεν είμαι Κρήτη, δεν είμαι Κρήτη.
Ξεκινάω λοιπόν πουρνό πουρνό , πάω στον Ηλεκτρικό, κατεβαίνω τέρμα και απο εκει λεωφορείο και φτάνω στο σχολείο. Κάνω 1-1.15. Ανάλογα απο που θα πάρω το λεωφορείο , αν με πάει σε κάποια στάση κάποιος συνάδελφος κτλ
Πάντως θα γίνω εξπερ στις συγκοινωνίες στην εκεί περιοχή....

Το σχολείο τώρα. Πήρα Β τάξη με 26 παιδιά.. Οταν έμαθα πως έχει μείνει η Β σκέφτηκα πως για να μείνει ελεύθερη κάποιο λάκκο θα έχει η φάβα. Τα παιδιά είναι πάρα πάρα πολλά. Ηταν 27 αρχικά έμειναν 26 . Είναι πολύ πολύ ζωηρά. Την πρώτη μέρα γύρισα σπίτι απίστευτα κουρασμένη. Σκεφτόμουν πως θα ναι πολύ ζόρικα φέτος....Δε με άκουγαν καθόλου. Αναρωτιόμουν πως θα έκανα μάθημα...
Τελικά όμως όλα πάνε πολύ καλύτερα. Μέρα με τη μέρα τα παιδιά ηρέμησαν. Δε λέω πως δε μιλάνε...πως δε χρειάζεται να κάνω παρατηρήσεις αλλά καμία σχέση με τις πρώτες μέρες....
Ηρέμησαν αυτά, ηρέμησα εγώ και νομίζω πως θα τα πάμε ακόμα καλύτερα περνώντας ο καιρός και μαθαίνοντας ο ένας τον άλλο.

Εκανα και τη συνάντηση με τους γονείς....Τι άγχος και αυτό;;; Εφιάλτη έβλεπα το βράδυ.
Είχαν πάει λέει όλοι οι γονείς και είχαν πει στην διευθύντρια να με διώξει.
Το άγχος έφυγε μόλις ξεκίνησα να μιλάω. Νομίζω πως όλοι κατάλαβαν την υπερένταση και το άγχος μου. Ευτυχώς δε με δυσκόλεψαν με περιέργειες ερωτήσεις.

Στη συνέχεια μίλησα με καθένα χωριστά και έφυγα απο το σχολείο στις 4.
Κάποιοι γονείς ήδη με ρώτησαν αν θα μαι και του χρόνου το σχολείο.....
Μια άλλη μαμά μου είπε πως το παιδί της πάει στο σπίτι πιο ήρεμο και πως δεν έχουν εντάσεις με θέματα που αφορούν το σχολείο.
Το πρώτο σκαλοπατάκι το περάσαμε και πιστευω ολα θα πάνε καλά μέχρι τέλος
Η διευθύντρια του σχολείου επίσης πολύ καλή και συνεργάζομαι και πολύ καλά με την κοπέλα που έχει την άλλη Β τάξη...

Αυτά σε γενικές γραμμές τα νέα μου.

Τωρα που ηρέμησα και συνήθισα θα σας γράφω πιο συχνά....
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους σας!

27 Αυγούστου 2014

Αθήνα!!!

Σας γράφω βιαστικά απο το κινητό για να σας πω τα νέα!!!
Οι ευχές, η θετική σκέψη που μου στείλατε στην αρχή του καλοκαιριού έπιασαν όλα!!!
Θα είμαι Αθήνα στην 3η μου επιλογή και είμαι πολύ πολύ πολύ ευτυχισμένη!!!
Σας φιλώ!
Θα τα πούμε σύντομα πιο αναλυτικά!
Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση και τις ευχές!

24 Αυγούστου 2014

Άγχος - Αννα 5-0

Πάνε δυο μήνες που έχω να κάνω ανάρτηση...
Αυτό το καλοκαίρι το περάσαμε στην Αθήνα. Μόλις έκλεισε το σχολείο ανέβηκα Αθήνα και εδώ παρέμεινα. Μετά απο 30 φορές που μπήκα στο αεροπλάνο τη χρονιά που πέρασε και άλλες τόσες ο σύζυγος δεν είχαμε καμιά διάθεση για πάνω κάτω. Ελπίζω φέτος να μη γίνουμε Golden μέλη της Aegean.  Την Αθήνα την απόλαυσα τον Αύγουστο. Σε σημείο να σκέφτομαι να κάνουμε διακοπές Ιούλιο και Αύγουστο να είμαστε εδώ. Αντίθετα η πατρίδα βούλιαξε απο κόσμο. Πριν γνωρίσω τον Χρήστο η κλασσική ατάκα που λέγαμε στην παρέα κάθε Αύγουστο στην Κρήτη ήταν "Πότε θα φύγουν οι Αθηναίοι. Αμάν πια". 


Θα μπορούσα βέβαια να την απολαύσω περισσότερο.Αυτό το καλοκαίρι όμως όπως πολλά καλοκαίρια ( αλλά ειδικά αυτό ) δεν ηρέμησα, δεν χαλάρωσα.
Το σχολείο ανοιγει για εμάς τους εκπαιδευτικούς την επόμενη Δευτέρα 1/9 . Εγώ ακόμα δε ξέρω που θα είμαι. Δε ξέρω αν είμαι Κρήτη αν είμαι Αθήνα...Ούτε καν λόγος να ξέρω σχολείο και τάξη ( εκτός αν δεν πάρω απόσπαση)
Κάθε πρωί με το που ανοίγει το μάτι μπαίνω σε εκπαιδευτικά site , στον τοίχο του αιρετού μας, σε εφημερίδες που έχουν τίτλο "Μαχαίρι στις αποσπάσεις". Το ίδιο γίνεται κατά τη διάρκεια της μέρες και ακόμα και τη νύχτα αν ξυπνήσω το έχω κάνει πολλές φορές. Λες και θα γίνει κάτι στις 3 το πρωί.
Στην αναμονή λοιπόν....


Λένε απο το Υπουργείο πως θα περιορίσουν τις αποσπάσεις για να μην δημιουργηθούν κενά. Μα εγώ σε σχολείο θα πάω. Αλλά αντί το κενό να ναι στο Παγκράτι ας πούμε , θα πάω εγώ εκεί και το κενό θα είναι στην Κρήτη. Κανένα κόστος δεν έχουν οι αποσπάσεις για τον Κρατικό Προϋπολογισμό.Απλά ο ένας πάει στην θέση του άλλου. Πέρυσι ας πούμε μία συνάδελφος δεν ήρθε στο σχολείο μας που το ήθελε γιατί γύρισα εγώ. Δε θα άφηνα ξεκρέμαστα λοιπόν κάποια παιδιά. 
Αντίθετα όμως τις αποσπάσεις σε Γραφεία, Γενικά Αρχεία του Κράτους, Βιβλιοθήκες ,Μητροπόλεις, Υπουργείο, Γραφεία Βουλευτών  τις κάνουν πάντα κανονικά και με το παραπάνω. Βγαίνει ο υπουργός και λέει έχουμε τόσα κενά και δε ξέρουμε πως θα ανοίξουν τα σχολεία ενώ  ταυτόχρονα κάνει αποσπάσεις σε όλα τα παραπάνω. Γιατί ναι ο εκπαιδευτικός πρέπει να ναι σε ένα βουλευτικό γραφείο αντί στην τάξη...Και ναι αυτές οι αποσπάσεις δημιουργούν κενά. Γιατί ο άλλος δεν πάει σε κάποια τάξη. Αρα χρειάζεσαι κάποιον άλλον στην θέση σου.
Παλιότερα μάλιστα αυτός που έπαιρνε απόσπαση σε κάποιον Φορέα έπαιρνε τα μόρια του σχολείου του. Ησουν ας πούμε στους Λειψούς αλλά δεν είχες πάει ποτέ και έπαιρνες 10 μόρια ( αυτά μετράνε στις μεταθέσεις) Αδικίες, αδικίες και που να πας να βρεις το δίκιο σου....
Και φυσικά όλες αυτές οι αποσπάσεις δεν βγαίνουν με μόρια. Βλέπεις απλά κάποια ονόματα , τα ίδια ονόματα κάθε χρόνο. Δεν έκανα καν αίτηση. Άδικα θα την έκανα αφού μέσον δεν έχουμε ούτε θα ήθελα να βγω απο την τάξη.Βέβαια για να μαι ειλικρινής αν μου έλεγε κάποιος θα είσαι ή στο Γραφείο στην Αθήνα ή στην Κρήτη ε φυσικά την Αθήνα θα διάλεγα.

Αααα και φυσικά ενώ εγώ και τόσοι άλλοι ακόμα αγωνιούμε όλοι οι παραπάνω ξέρουν πριν το Δεκαπενταύγουστο που θα είναι. Και θα ξαναρωτήσω αν και ξέρω την απάντηση .
Στη Μητρόπολη είναι πιο χρήσιμος ένας δάσκαλος ή στην τάξη;

Μέσα λοιπόν σε αυτό το κλίμα της αγωνίας, της απογοήτευσης , της στεναχώριας σκέφτομαι και τους άλλους...Εκείνους τους συναδέλφους που έχουν παιδιά, προβλήματα υγείας δικά τους ή της οικογένειας τους...
Σκέφτομαι πως κάποιοι γονείς δε ξέρουν που θα είναι την άλλη Δευτέρα. Που θα είναι τα παιδιά τους.
Να πάρω το παιδί μαζί ή να μη το πάρω; Πότε θα βρω σπίτι; Θα το πάρουν στον παιδικό;
Μήπως να πάρω άδεια ανευ αποδοχών;


Την Τρίτη αν δεν αλλάξει πάλι η ημερομηνία θα μάθουμε....
Ο χρόνος περνάει βασανιστικά αργά...Μόνο αυτό συζητάμε και δε μπορούμε να κάνουμε ούτε ένα όνειρο. Οχι για το μέλλον...ούτε για την άλλη Κυριακή.


19 Ιουνίου 2014

Ραντεβού στην πλατεία

Αρχές του μήνα  οι μαθητές μου απο την Αθήνα με ρώτησαν πότε θα ανέβω Αθήνα για το καλοκαίρι.
Στις 20 Ιουνίου, τους απάντησα.


Χθες μου στέλνει ένας μαθητής  "Κυρία σε 2 μέρες έρχεστε!!! Πρωί ή απόγευμα φτάνετε; Θα σας δούμε αμέσως στις 20;"

Αλλος μαθητής "Κυρία 20 έρχεστε ε;;; Πότε θα σας δούμε;"

"Κυρία έχω να σας δω απο 30/12/2013. Αντε ελάτε !!! "


Και σήμερα το πρωί " Κυρία έμαθα απο τα παιδιά ότι έρχεστε. Πότε θα σας δούμε; Πείτε μου για να πω στους γονείς μου να μην πάμε στο εξοχικό και λείπω"


Τους απάντησα πως θα το κανονίσουμε απο Δευτέρα ( να δω το σύζυγο πρώτα και μετά )



 Αυτά τα μηνύματα, όλα όσα μου έγραφαν ένα ολόκληρο χρόνο σημαίνουν πολλά για μένα.
Aξιόλογη στη δασκάλα πέρυσι



Είναι που ξέρεις πως κάτι έκανες πέρυσι...Είναι η δύναμη, είναι η ανταμοιβή ,είναι η αγάπη....



                                                                    
Απο φετινό μου πρωτάκι


                                                                        

17 Ιουνίου 2014

Άννα η βιβλιοφάγος

Έμαθα να διαβάζω πριν πάω στο σχολείο...
Θυμάμαι στο νηπιαγωγείο διάβαζα μόνη μου παραμύθια. Σημαντικό ρόλο σε αυτό θεωρώ πως έπαιξε ο αδερφός μου , που ήταν μεγαλύτερος. Άκουγα λοιπόν απο μικρή τη μαμά να του λέει π  κ  α φωνάζει πα και απάνταγα εγώ  πα  πα   . Θυμάμαι με πόση χαρά τον περίμενα 12 Σεπτέμβρη να έρθει στο σπίτι να δω τα καινούρια του βιβλία ( ούτε αυτός τόση χαρά)
Το σχολείο το λάτρευα. Πάλι καλά δηλαδή γιατί με τη δασκάλα που είχα στις δύο πρώτες τάξεις του δημοτικού θα έπρεπε να το μισήσω.
Τα βιβλία λοιπόν ήταν η μεγάλη μου αγάπη! Μου διάβαζαν πολύ οι γονείς μου, άκουγα παραμύθια απο τη γιαγιά μου μέχρι που άρχισα να διαβάζω και μόνη μου....
Μια περιουσία τους έχω κοστίσει. Κάθε Παρασκευή πηγαίναμε στο χωριό αφού κάναμε μια στάση πρώτα στο βιβλιοπωλείο. Με πήγαινε η μαμά στον παιδιάτρο γιατί είχα πυρετό και πριν μπούμε στο φαρμακείο μπαίναμε πρώτα στο βιβλιοπωλείο.
Είχα ξεκινήσει με τα κλασσικά παραμύθια. Άντερσεν, Αίσωπος, Αδερφοί Γκριμ.

Τα περισσότερα μου βιβλία ήταν απο τις εκδόσεις ΣΤΡΑΤΙΚΗ .Είχα ενθουσιαστεί με μια τέλεια σειρά "Ο παραμυθένιος κόσμος του δάσους" απο την οποία μου λείπουν 2 βιβλία και δυστυχώς δεν υπάρχουν πια γιατί θα τα ήθελα πάρα πολύ...Εχω τους νάνους, τους γίγαντες, τις νεράιδες τους κατοικους και μου λειπουν τα Ζιζάνια και αν θυμάμαι καλά Η Παράξενη Χώρα. Τα ψάχνω παντού!!!

Αγαπημένη σειρά , δυστυχώς μου λείπουν δύο

Πριν τελειώσω το δημοτικό ξεκίνησα να διαβάζω Άλκη Ζέη. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα ήταν το "Καπλάνι της βιτρίνας" Το διάβασα μέσα σε 3 μέρες. Παράλληλα έβλεπα και τη σειρά στην ΕΡΤ1
Μέσα απο τις σειρές που είχε τότε η Κρατική διάβασα "Ο θησαυρός της Βαγίας" και "Ο κήπος με τα αγάλματα". Μέσα απο μια παιδική σειρά διάβασα και "Το θαυμαστό ταξίδι του Νηλς Χόλγκερσον"
Σε εκείνη την ηλικία διάβασα τον Δον Κιχώτη και την Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά.


Υπέροχη εικονογράφηση στα παλιά βιβλία

Μέσα απο τα βιβλία δε δυσκολεύτηκα καθόλου στην Γ δημοτικού που ξεκινήσαμε ίστορία. Εγώ τα είχα μάθει ήδη μέσα απο τη σειρά των εκδόσεων Στρατίκη

Τα έχω σχεδόν όλα. Πάλι 2-3 να μου λείπουν
Απο τις ίδιες εκδόσεις είχα πολλά βιβλία με τα κλασσικά παραμύθια καθώς και Μύθους του Αισώπου.

Αλλες αγαπημένες σειρές βιβλίων "Οι μυστικοί 7"  "Τα πέντε Λαγωνικά"  "Οι πέντε φίλοι"

Τα έχω όλα.

Γυμνασιόπαιδο πια αρχίζω να διαβάζω όλα τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή. Γνωρίζω τη Διδώ Σωτηρίου, τη Λίτσα Ψαραύτη, τον Μάνο Κοντολέων, τη Βούλα Μάστορη τη Λότη Πέτροβιτς Παπαδοπούλου κ.α
Σε κάθε γιορτή και σε κάθε γενέθλια ζήταγα για δώρο βιβλία. Σε κάθε ταξίδι των γονιών μου στην Αθήνα ζήταγα βιβλία. Θυμάμαι που διάβαζα το βιβλίο "Το ψέμα " της Ζωρζ Σαρρή. Ο μπαμπάς θα ανέβαινε Αθήνα. Στην πρώτη σελίδα του βιβλιου είχε όλα τα έργα της. Τα αντέγραψα σε ένα χαρτί και τα έδωσα στο μπαμπά λέγοντας " πάρε μου ένα απο όλα αυτά" Μέσα μου ήξερα πως θα μου τα πάρει όλα , έτσι και έγινε.

Τα βιβλία τα πρόσεχα σαν τα μάτια μου. Τα δάνειζα με προσοχή και όταν μια ξαδερφούλα μου, μου μουτζούρωσε τα Τρία γουρουνάκια δε της έδωσα ποτέ πια βιβλίο.Η μαμά μου επέμενε εγώ δεν άκουγα λέξη. Παιχνίδια ας έπαιρνε βιβλία όχι. 

Στο γυμνάσιο διάβασα και Λουντέμη , Παπαδιαμάντη . Αγαπημένο μου το "Ενα παιδί μετράει τα άστρα".
Κάθε φορά που έπαιρνα βαθμούς ζήταγα βιβλία...έτσι για δωράκι για τα 20αρια που έπαιρνα .Και μια που είπα 20αρια εδώ να πω πως στην έκθεση τα πήγαινα τέλεια. Θυμάμαι πάντα να μου γράφουν πως είχα πλούσιο λεξιλόγιο, φαντασία....( αυτό δε χρειάζεται να πω που οφειλόταν)
Κάθε φορά που τελειώναμε τις εξετάσεις του Ιουνίου πριν πάω στο σπίτι πήγαινα στο βιβλιοπωλείο...
Η μαμά μου μπορώ να πω πως είχε αρχίσει να γκρινιάζει. Σπούδαζε ο αδερφός μου πια, ένα μισθός στο σπίτι και εγώ έπαιρνα βιβλίο την Δευτέρα και την Τρίτη ήθελα άλλο.Ο μπαμπάς ευτυχώς ήταν με το μέρος μου.
Φυσικά πήγαινα και στη δημοτική βιβλιοθήκη. Είχα διαβάσει τα πάντα απο την παιδική.νεανική συλλογή.
Μάλιστα πριν λιγα χρόνια μου είχε πει μαθήτρια μου πως είχε δει σε πολλά καρτελάκια βιβλίων το όνομα μου ( καλά τόσο λίγα παιδιά τα διάβασαν και είναι ακόμα εκείνο το καρτελάκι;")
Θυμάμαι ακόμα πως απο ένα βιβλίο έμαθα για τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνουμε όταν έχουμε ερωτικές σχέσεις..."Γεύση Πικραμύγδαλου"  Μάνος Κοντολέων. Με είχε ταρακουνήσει πολύ η ιστορία αυτή και μέσα απο αυτή έμαθα.


Μέσα απο τα βιβλία έμαθα ακόμα και για τα ναρκωτικά.

Στο Πανεπιστήμιο τρελή χαρά για μένα. Το Πανεπιστήμιο είχε μια τεράστια βιβλιοθήκη που πέρα απο τα επιστημονικά/εκπαιδευτικά βιβλία είχε και λογοτεχνικά.
7 βιβλία μπορούσαμε να δανειστούμε αν θυμάμαι καλά ε 7 έπαιρνα και τα επέστρεφα στην ώρα τους.
Και βάλε και άλλα 3 απο τη Δημοτική Βιβλιοθήκη ...Τρελή χαρά. Βιβλία δωρεάν.
Μόλις τελείωσα τη Σχολή ξεκίνησα να δουλεύω. Ο πρώτος μισθός πήγε σε δώρα στους γονείς μου, στον αδερφό μου, στον παππού , τη γιαγιά και σε μένα. Το πρώτο πράγμα όμως που πήρα για μένα με τα δικά μου χρήματα, μόλις έφυγα απο το ΑΤΜ ήταν "Ο κύριος μου" της Ζωρζ Σαρη.

 Άλλος αγαπημένος όταν άρχισα να δουλεύω; Τζιάνι Ροντάρι.


Είχα διαβάσει και ένα πιο μικρή "Τα παραμύθια απο το τηλέφωνο" στη συνέχεια σαν δασκάλα πια αγόρασα αρκετά δικά του. Αγαπημένο μου; Η γραμματική της φαντασίας.

Τα βιβλία πλέον δε χωράνε πουθενά. Εχω γεμίσει βιβλιοθήκες, σύνθετο μαμάς , μπουφέ, βιβλιοθήκη στην Αθήνα και έχω και 6 κούτες στο σπίτι του παππού ( 1 κούτα για κάθε τάξη)







Τα τελευταία χρόνια έπαιρνα και πολλά παιδικά για να τα διαβάζω στα παιδιά στο σχολείο.
Με το μισθό που έπεσε 450 ευρώ το έκοψα αυτό, Και φυσικά δεν αγοράζω όπως αγόραζα παλιά.
Ευτυχώς φέτος που τα χρήματα πήγαιναν στην Aegean διάβασα πολλά απο συναδέλφους. Έπρεπε να βλέπατε τι γινόταν στο γραφείο. Έχουμε πολλές την ίδια τρέλα και έδινε η μία στην άλλη...Διάβασα πάνω απο 20 λογοτεχνικά.

Ξέχασα να σας πω πως διαβάζω πολλά απο την παιδική/εφηβική λογοτεχνία γιατί δανείζομαι και απο τα παιδιά. Ναι ναι και απο τα πρωτάκια....


Κλείνοντας θα σας πω μια ατάκα που έλεγε συχνά η μαμά μου
"Πρέπει να την παντρέψουμε με ένα βιβλιοπώλη να ησυχάσουμε"

Πάντως το όνειρο μου ήταν κάποτε να είχαν οι δικοί μου ένα βιβλιοπωλείο.....


 Στο σχολείο τώρα βασικός στόχος κάθε χρόνος είναι να κάνω τα παιδιά να αγαπήσουν το διάβασμα. Επισκεφτόμαστε συχνά την βιβλιοθήκη του σχολείου και κάνουμε "μάθημα" εκεί. Για πιο εύκολη πρόσβαση όμως έχουμε φτιάξει και βιβλιοθήκη μέσα στην τάξη. Στην αρχή της χρονιάς μαζί με τη σχολική λίστα ζητάω και ένα βιβλίο απο τη βιβλιοθήκη του παιδιού. Διαβάζουμε στην τάξη είστε όλοι μαζί ένα βιβλίο είτε ατομικά και συζητάμε πάνω σε αυτά που διαβάσαμε. Αλλάζουμε το τέλος, δραματοποιούμε ζωγραφίζουμε. Τα παιδιά παίρνουν πίσω τα βιβλία που έχουμε διαβάσει και μετά φέρνουν άλλα. Διαβάσαμε πάνω απο 40 βιβλία φέτος ( η χαρά της δασκάλας)


Η βιβλιοθήκη της τάξης μου


Ετοιμη να κλείσει η κούτα της Α τάξης.





Αφορμή για να κάνω την ανάρτηση αυτή μου έδωσε το κείμενο της φίλης και συμπατριώτισσας Νατάσσας. Κορίτσι αν είμαι Αθήνα να έρθω μια βόλτα απο τη βιβλιοθήκη σας ;;;


14 Ιουνίου 2014

Καλό καλοκαίρι...

Άλλη μια σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της.
Δύσκολη χρονιά για μένα...αλλά πέρασε.
Οι τελευταίες μέρες γεμάτες συγκίνηση γεμάτες κλάμα...
Μικρά παιδιά να κλαίνε με λυγμούς στην αγκαλιά μου.
Γονείς βουρκωμένοι να με αγκαλιάζουν και να με ευχαριστούν για όσα έκανα.
Γονείς που με έλεγαν "δε θέλουμε να φύγεις, δε θέλουμε να πάρεις απόσπαση"
Σας ευχαριστώ για όλα...
Για την αγάπη και την εμπιστοσύνη που μου δείξατε...
Αγαπημένα μου μουτράκια να περάσετε ένα υπέροχο καλοκαίρι...
Να ξεκουραστείτε, να παίξετε, να πλατσουρίζετε στις όμορφες παραλίες μας...
Εεε ψιτ και μην ξεχνιόμαστε...να διαβάσουμε και κανένα βιβλίο ε;;;
Σας αγαπώ πολύ...

1 Ιουνίου 2014

Εκλογές

Τις προηγούμενες μέρες ήρθε στην τάξη η συζήτηση για τις εκλογές.
Η τάξη μας ήταν εκλογικό τμήμα και έτσι χρειάστηκε να πάρουμε κάποια πράγματα στο σπίτι μας για να μη χαθούν.
Ενα παιδί με ρώτησε ποιον θα ψηφίσω. Τους εξήγησα πως η ψήφος είναι μυστική, είναι κάτι προσωπικό. Πως ακόμα και οι γονείς τους που είναι ζευγάρι δεν μπαίνουν μέσα στο παραβάν μαζί.
Κουβέντα στην κουβέντα τα ρώτησα πως θα επέλεγαν εκείνα τον δήμαρχο. Τι θα ήθελαν να κάνει για την πόλη μας κάποιος για να τον ψηφίσουν;

Απαντήσεις;

Να φτιάξει ένα μεγάλο πάρκο με πολλά δέντρα
Να έχει φώτα στην παιδική χαρά.
Να φτιάξει ένα μεγάλο και φωτεινό σπίτι για μείνουν όσοι δεν έχουν σπίτι.
Να στολίσει όλη την πόλη τα Χριστούγεννα
Να φυτέψει πολλά λουλούδια.
Να βάλει φυλακή αυτούς που χτυπάνε τα ζώα.
Να έρθει στο σχολείο να μας μιλήσει.
Να μας πηγαίνει με το λεωφορείο εκδρομές.
Να μην αφήσει να ρίξουν τα χημικά στη θάλασσα μας
Να φτιάξει αεροδρόμιο ( ναι ναι ναι συμφωνώ, ψηφίζω και εγώ)
Αν δεν έχει κάποιος να πληρώσει το ρεύμα να μη του το κόβει.
Να καθαρίζει και αυτός την πόλη για να δει πόσο δύσκολο είναι.
Να βάζει ειδήσεις μόνο το πρωί που έχουμε σχολείο και το απόγευμα μόνο παιδικά.
Να έχει στην πλατεία μεγάφωνα και να ακούγονται όλη μέρα τραγούδια.
Να βάψει τα παλιά σπίτια με ωραία χρώματα.
Να ξέρει να φτιάχνει πίτσα.


Το καλύτερο θα σας το πω τελευταίο.

"Θα τον ψήφιζα αν μας έλεγε πως θα μας κάνετε μάθημα μέχρι το 2100"

 Εντάξει δε με χαλάει να ζω μέχρι το 2100 . Αλλά ας φύγω λίγα χρόνια και ξανάρχομαι. Δε σε ψηφίζω, όχι , όχι


20 Μαΐου 2014

Θετική σκέψη

Εχω μέρες να γράψω, έχω τόσα να γράψω και δεν αποφασίζω με τι θα ξεκινήσω.
Βαριέμαι και να περάσω τις φωτογραφίες και βλέπω τον Αύγουστο να σας βάζω τα πασχαλινά κουλουράκια που κάναμε με τα παιδιά.
Η χρονιά φτάνει στο τέλος ( για μένα η χρονιά ξεκινάει Σεπτέμβρη και τελειώνει Ιούνη).
Μια πάρα πολύ δύσκολη για μένα χρονιά. Δεν κατάλαβα πως πέρασε ο καιρός. Αν και δεν περνούσε με τον καλύτερο τρόπο πέρασε γρηγορα. Ίσως γιατί όλη τη χρονιά , όλες τις εβδομάδες ζούσα και περίμενα για την Παρασκευή.
Τη μια Παρασκευή περίμενα τον άντρα μου . Έφευγε Κυριακή και μετά μέτραγα τις μέρες για να έρθει η Παρασκευή να ταξιδέψω εγώ.
Κάθε εβδομάδα ο Χρήστος στο αεροδρόμιο. Παρασκευή για φύγει, Κυριακή επέστρεφε, Παρασκευή να με πάρει, Κυριακή να με επιστρέψει....
Κάθε εβδομάδα σε λεωφορεία, αεροπλάνα. Να ψάχνουμε προσφορές, να κλείνουμε εισιτήρια, να μαζεύουμε μίλια. Αχ βρε aegean...χρυσή σε κάναμε φέτος και εσύ μας έχεις απλά blue member.
Πλέον μου είχε γίνει συνήθεια. Ρουτίνα. Χτύπαγε το κουδούνι στις 2 και στις 2.15 ήμουν ήδη μέσα στο λεωφορεία ( τα καλά της μικρής πόλης) . To αεροδρόμιο το ένιωθα δεύτερο σπίτι μου. Ως και μια αεροσυνοδός με χαιρέταγε "δασκάλα που δεν πήρε απόσπαση είστε;"

Την Κυριακή στην επιστροφή έχανα το λεωφορείο για 1 λεπτό και έπρεπε να περιμένω 3 ώρες. Το εκμεταλλεύτηκα θετικά όμως και κάθε 15 μέρες έπινα καφεδάκι με μια καλή μου φίλη στο Ηράκλειο.

Το καλοκαίρι φτάνει. Απο τη μια χαίρομαι που θα μαι μαζί με τον άντρα μου 2 μήνες και 10 μέρες ( ναι ναι δεν είναι 3 μήνες) απο την άλλη φοβάμαι το μετά. Γιατί αυτό το καλοκαίρι θα ζω με ένα άχγος. Που θα τελειώσει 31 Αυγούστου ή ακόμα και πιο μετά ( μακάρι να γίνει κάτι και να ξέρουμε νωρίτερα)
Πέρα απο ό,τι θα μας βγάλουν την ψυχή δε ξέρω και αν φέτος τα καταφέρουμε.
Δε θέλω να σκέφτομαι πως θα ακολουθήσει μια χρονιά που θα ζούμε πάλι χώρια.Φέτος θα βάλω παραπάνω επιλογές...και ο Θεός και ο Υπουργός βοηθός.

Αν και είναι ακόμα νωρίς, αν και ακόμα να κάνουμε τις αιτήσεις στείλτε μια θετική ενέργεια.
Το έχω ανάγκη...

Μέσα σε όλα αυτά οι γονείς των μαθητών μου με ρωτάνε αν θα είμαστε μαζί του χρόνου. Με τιμάει το γεγονός πως το θέλουν αλλά ελπίζω να μην πιάσουν οι δικές τους ευχές...Γι αυτό σας λέω ευχηθείτε...

3 Απριλίου 2014

Τα ψέματα που θα θέλαμε να είναι αλήθεια.


Τη Τρίτη ήταν Πρωταπριλιά. Πήγα σχολείο προετοιμασμένη αν και τα μικρά μου είναι ακόμα μικρά για να σκαρφιστούν φάρσες που θα την πατήσεις....Είπανε τα ψεματάκια τους, τους είπα και εγώ.
Ένας μικρός , χωρίς να βγει απο την τάξη, σηκώνει χέρι και μου λέει "κυρία σε θέλει ο διευθυντής"
Εγώ χωρίς να βγω απο την τάξη μετά απο κανένα δεκάλεπτο του λέω "ξέρεις τι με ήθελε ο διευθυντής; Άσε , δε θα πάμε τελικά εκδρομή με το λεωφορείο." Ο καημένος πήρε μια θλιμμένη φάτσα...Ήταν τόση η στεναχώρια του που ξέχασε πως δεν βγήκα απο την τάξη και το βασικό , δε με ήθελε ο διευθυντής...

Αφού κάναμε τα μαθήματα μας , διαβάσαμε το παραμύθι μας , τους είπα :
Υποθέτουμε πως σήμερα το βράδυ στις ειδήσεις ακούμε μόνο ευχάριστα νέα...Πολύ ευχάριστα νέα. Είναι όμως ψέματα. Ξέρουμε πως δε συμβαίνουν στην πραγκατικότητα. Ποια θα ήταν αυτά τα νέα;
Ποια ψέματα θα θέλαμε να είναι αλήθεια;

Και να οι απαντήσεις μας




Τα ψέματα που θα θέλαμε να είναι αλήθεια


Σταμάτησαν οι πόλεμοι.
Παντού έχει ειρήνη.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν λεφτά και μπορούν να αγοράσουν ό,τι θέλουν.
Δεν γίνονται σεισμοί.
'Ολα τα παιδιά τα αγαπάνε οι γονείς τους.
Δε χτυπάνε τα παιδιά και τα ζώα.
Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι.
Δεν υπάρχει διαζύγιο και είναι όλοι οι γονείς αγαπημένοι.
Σταμάτησαν οι καβγάδες.
Όλοι οι μεγάλοι έχουν δουλειά για να βγάζουν λεφτά.
Όλοι έχουν μαμά και μπαμπά και κανένα παιδί δεν είναι μόνο του.
Η Ελλάδα έφυγε απο την οικονομική κρίση. Όλοι έχουν λεφτά για φαγητό.
Η τηλεόραση δεν παίζει ειδήσεις. Δεν υπάρχουν κλέφτες και σκοτωμοί.
Όλα τα παιδιά έχουν φαγητό και σπίτι για να μένουν.

.....και το τελευταίο που γράφτηκε "Δεν πέφτουν τα αεροπλάνα μέσα στον ωκεανό." ( επηρεασμένο το παιδί απο το αεροπλάνο στην Μαλαισία )

Μαρία Σ σε ευχαριστώ για την όμορφη ιδέα. Στολίζει πλέον και την δική μας τάξη.

28 Μαρτίου 2014

Μια αλλιώτικη αλφαβήτα

Μετά την αλφαβήτα που φτιάξαμε στα cd σκέφτηκα να φτιάξουμε μια διαφορετική.
Τα ρώτησα λοιπόν τι κάνουμε στην τάξη μας/πως περνάμε. Τους είπα να σκεφτούν πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε χαρά...γι αυτό δε θα δείτε κάπου τη λέξη "μαλώνουμε" γιατί ναι το κάνουμε και αυτό. Τσακωνόμαστε, σπρώχνουμε, χτυπάμε... Δε το κάνουμε συχνά και έχουμε αλλάξει πολύ προς το καλύτερο αλλά ε είμαστε και ειλικρινής....
Το "θυμώνουμε" αν και δεν είναι ευχάριστο το άφησα γιατί το είπαν αρκετά παιδιά και άλλωστε μετά το "θυμώνουμε" έρχεται το "κουβεντιάζουμε" και "ηρεμούμε"



Στη τάξη μας λοιπόν.....
Αγαπάμε
Βοηθάμε
Γελάμε
Διαβάζουμε
Ερευνούμε
Ζωγραφίζουμε
Ηρεμούμε
Θυμώνουμε
Ίσοι είμαστε'
Κουβεντιάζουμε
Λύνουμε
Μοιραζόμαστε
Νοιαζόμαστε
Ξεκαρδιζόμαστε
Ονειρευόμαστε
Παίζουμε
Ρωτάμε
Σκεφτόμαστε
Τραγουδάμε
Υπολογίζουμε
Φανταζόμαστε
Χρωματίζουμε
Ψάχνουμε
Ωραία περνάμε 







19 Μαρτίου 2014

Δεν "τσαλακώνουμε" τους συμμαθητές μας.

Πριν μέρες μοίρασα στα ζουζουνάκια μου κάποιες παλιές φωτοτυπίες που τις είχα βγάλει καταλάθος δυο φορές. Τις είχα κρατήσει λοιπόν γιατί σκέφτηκα πως κάπου θα χρειαστούν ,ας μην πάει τσάμπα τόσο χαρτί .
Τους τις μοίρασα λοιπόν και τους είπα να τις τσαλακώσουν.




Τις τσαλακώσαμε λοιπόν και μετά τους είπα να προσπαθήσουν προσεκτικά να τις ξετσαλακώσουν ( τι λέω Χριστέ μου στα παιδιά)












Παρατηρήσαμε λοιπόν πως παρόλο που προσπαθήσαμε πολύ οι σελίδες δεν έγιναν όπως ήταν αρχικά. Τις ισιώναμε απο εδώ, τις ισιώναμε απο εκεί , τίποτα. 
Είχαν μείνει σημάδια....


Και που πήγε μετά η συζήτηση;

Είπαμε πως κάθε φορά που χτυπάμε , σπρώχνουμε , κοροϊδεύουμε κάποιο παιδί τον πληγώνουμε όπως τσαλακώθηκε η φωτοτυπία....
Το παιδί αυτό ακόμα και αν του ζητήσουμε συγγνώμη έχει πληγωθεί. Και κάθε φορά που ένα παιδί το χτυπάνε , τον κοροϊδεύουν πληγώνεται πιο πολύ. Και ακόμα και αν περάσει ο πόνος  κάτι θα μείνει πάντα. Και θα θυμάται αρκετές φορές εκείνη τη μέρα. Και πως αν αυτό γίνεται πολλές φορές πληγώνεται όλο και περισσότερο και οι πράξεις και τα λόγια των άλλων του αφήνουν σημάδια. Δε φαίνονται όπως στο χαρτί αλλά είναι μέσα στην καρδιά και στο μυαλό του. 


Συζητήσαμε αρκετοί ώρα, δώσαμε χέρια , ζητήσαμε συγγνώμη και υποσχεθήκαμε να είμαστε πιο προσεκτικοί.
Τονίσαμε ακόμα πως αν βλέπουμε ένα παιδί να πέφτει θύμα βίας πάντα μιλάμε σε κάποιον μεγάλο που εμπιστευόμαστε...Στους γονεις μας, στους δασκάλους μου και σε όποιο άλλο πρόσωπο μπορεί να βοηθήσει. Το παιδί αυτό μπορεί να φοβάται να μιλήσει γι αυτός εμείς του δίνουμε θάρρος να ζητήσει βοήθεια ή ζητάμε βοήθεια οι ίδιοι..


Κάτι ανάλογο είχαμε κάνει παλιά και με μια οδοντόκρεμα. Πάνω στο σωληνάριο κολλάμε ένα χαρτί που γράφει "κακές λέξεις".
Πιεζουμε το σωληνάριο και  βγαίνουν οι κακές λέξεις έξω ( υποθετικά έχουν υποθεί κακές λέξεις και για κάθε λέξη πιέσαμε το σωληνάριο)
 Μετά προσπαθούμε να βάλουμε την οδοντόκρεμα μέσα στο σωληνάριο. Και ; Αχ δεν μπαίνει ξανά μέσα...Τις λέξεις λοιπόν που βγαίνουν απο το στόμα μας δε μπορούμε μετά να τις πάρουμε πίσω....




Οι παραπάνω ιδέες δεν είναι δικές μου. Αυτήν με την οδοντόκρεμα την είχα δει σε ένα ξένο ιστολόγιο και επειδή γενικά δεν παρακολουθώ ξένα ιστολόγια δεν θυμάσαι σε ποιο ήταν. Πάει καιρός...
Αυτή με τις φωτοτυπίες την είχα ακούσει απο μια δασκάλα σε ένα σεμινάριο όταν ήμουν ακόμα φοιτήτρια και φυσικά την κατέγραψα...Πέρασαν τα χρόνια και μια μέρα εκεί που τσαλάκωνα χαρτιά και μετά σκέφτηκα " μωρέ ας το κάνω πρόχειρο" το θυμήθηκα.  Με έκπληξη μου είχε πει την ίδια ιδέα μια άλλη κοπέλα που γνώρισα μετά απο χρόνια.
Η ζωή είναι πιο διασκεδαστική όταν την μοιράζεσαι που λέει και η αγαπημένη μου Ασπα .
Αφήστε που ο καθένας δίνει τη δικιά του πινελιά.. βάζει κάτι δικό του. Και βλέπεις πως το ίδιο πράγμα ο καθένας το παρουσιάζει με το δικό του μοναδικό τρόπο...


13 Μαρτίου 2014

Δημιουργούμε....

Κάνοντας την καθιερωμένη βόλτα στα αγαπημένα μου ιστολόγια έπεσα πάνω στην ανάρτηση της Στέλλας . Έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές παλιά cd σε κατασκευές. Συνήθως φτιάχναμε κηροπήγια με ρεσό καιτα ζωγραφίζαμε. Η Στέλλα έφτιαξε σουβέρ...Και εγώ αυτό σκέφτηκα στην αρχή αλλά μετά ήρθε η ιδέα να φτιάξουμε εκεί την αλφαβήτα. Είχαμε τελειώσει εδώ και μέρες τη διδασκαλία όλων των γραμμάτων και πέρα απο τις καρτέλες που είχα στην τάξη δεν είχα βάλει ακόμα κάπου όλα τα γράμματα σε αλφαβητική σειρά. Δεν είχα καμία όρεξη να ξεκολλάω και να ξανακολλάω τις καρτέλες και ήθελα και κάτι φτιαγμένο απο μένα ή απο τα παιδιά....
Απο τα παιδιά είναι σαφώς καλύτερα. Μου έδωσε λοιπόν μια ιδέα η Στέλλα και δεν άργησα και πολύ να την πω στα παιδιά. Τους ζήτησα να φέρουν παλιά cd και η ανταπόκριση ήταν μεγάλη.
Έχω 24 παιδιά, 24 τα γράμματα , άρα το κάθε παιδί τυχαία πήρε ένα γράμμα.
Απο το γράμμα αυτό έλεγε την πρώτη λέξη που το ερχόταν στο μυαλό ( εκτός απο ονόματα).
Σχεδιάσαν τους κύκλους με τα cd , ζωγράφισαν μέσα σε αυτά και γράψαμε το γράμμα και τη λέξη της εικόνας. Σε αρκετά τα έγραψα εγώ γιατί έκαναν πολύ μικρά γραμματάκια και δε θα φαίνονταν. Άλλα παιδιά το έκαναν όλα μόνα τους. Στη συνέχεια έκοψαν τους κύκλους, άπλωσαν κολλα στα cd και κόλλησαν πάνω τις εικόνες.
Για να μην καταστραφούν τα περάσαμε με το διάφανο αυτοκόλλητο που ντύνουμε τα βιβλία ( ιδέα πάλι κλεμμένη απο τη Στέλλα...

Απολαύστε τις δημιουργίες μας
Σχεδιάζουμε....

Ζωγραφίζουμε

Σαλατούλα....

Να και η χελώνα...

Το Μάρτη μια ομπρέλα είναι πολύ χρήσιμη
Κόβουμε

Αμάν βρε κυρία χαμός γίνεται στο γραφείο σας

Βάζουμε κόλλα

Αντε, θέλω και εγώ την κόλλα

Καλά το έκοψα, μια χαρά ταιριάζει

Πάει και αυτό

Ας κόψουμε και το αυτοκόλλητο

Μαθαίνουμε και την αλφαβητική σειρά

Ποιο γράμμα είναι το επόμενο;

Καλά τα βάζουμε;

Μα ποιος έχει το Ρρ;

Να και τα υπόλοιπα...
Έτοιμο!!!!


Δεν είναι υπέροχα;
Θα σας δείξω και ένα που με έκανε να χαμογελάσω...
Στο γράμμα η μαθήτρια μου, μου είπε τη λέξη φιλία.
Και έφτιαξε αυτό

Δύο φύλλα που είναι φίλοι. Δύο λέξεις απο φ


Και αφού πήραμε μπρος φτιάξαμε και άλλα ωραία....Θα σας τα δείξουμε μόλις ολοκληρωθούν γιατί έχουμε και άλλες δουλειές....


Φιλιά πολλά και να περνάτε όμορφα!!!