28 Μαρτίου 2014

Μια αλλιώτικη αλφαβήτα

Μετά την αλφαβήτα που φτιάξαμε στα cd σκέφτηκα να φτιάξουμε μια διαφορετική.
Τα ρώτησα λοιπόν τι κάνουμε στην τάξη μας/πως περνάμε. Τους είπα να σκεφτούν πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε χαρά...γι αυτό δε θα δείτε κάπου τη λέξη "μαλώνουμε" γιατί ναι το κάνουμε και αυτό. Τσακωνόμαστε, σπρώχνουμε, χτυπάμε... Δε το κάνουμε συχνά και έχουμε αλλάξει πολύ προς το καλύτερο αλλά ε είμαστε και ειλικρινής....
Το "θυμώνουμε" αν και δεν είναι ευχάριστο το άφησα γιατί το είπαν αρκετά παιδιά και άλλωστε μετά το "θυμώνουμε" έρχεται το "κουβεντιάζουμε" και "ηρεμούμε"



Στη τάξη μας λοιπόν.....
Αγαπάμε
Βοηθάμε
Γελάμε
Διαβάζουμε
Ερευνούμε
Ζωγραφίζουμε
Ηρεμούμε
Θυμώνουμε
Ίσοι είμαστε'
Κουβεντιάζουμε
Λύνουμε
Μοιραζόμαστε
Νοιαζόμαστε
Ξεκαρδιζόμαστε
Ονειρευόμαστε
Παίζουμε
Ρωτάμε
Σκεφτόμαστε
Τραγουδάμε
Υπολογίζουμε
Φανταζόμαστε
Χρωματίζουμε
Ψάχνουμε
Ωραία περνάμε 







19 Μαρτίου 2014

Δεν "τσαλακώνουμε" τους συμμαθητές μας.

Πριν μέρες μοίρασα στα ζουζουνάκια μου κάποιες παλιές φωτοτυπίες που τις είχα βγάλει καταλάθος δυο φορές. Τις είχα κρατήσει λοιπόν γιατί σκέφτηκα πως κάπου θα χρειαστούν ,ας μην πάει τσάμπα τόσο χαρτί .
Τους τις μοίρασα λοιπόν και τους είπα να τις τσαλακώσουν.




Τις τσαλακώσαμε λοιπόν και μετά τους είπα να προσπαθήσουν προσεκτικά να τις ξετσαλακώσουν ( τι λέω Χριστέ μου στα παιδιά)












Παρατηρήσαμε λοιπόν πως παρόλο που προσπαθήσαμε πολύ οι σελίδες δεν έγιναν όπως ήταν αρχικά. Τις ισιώναμε απο εδώ, τις ισιώναμε απο εκεί , τίποτα. 
Είχαν μείνει σημάδια....


Και που πήγε μετά η συζήτηση;

Είπαμε πως κάθε φορά που χτυπάμε , σπρώχνουμε , κοροϊδεύουμε κάποιο παιδί τον πληγώνουμε όπως τσαλακώθηκε η φωτοτυπία....
Το παιδί αυτό ακόμα και αν του ζητήσουμε συγγνώμη έχει πληγωθεί. Και κάθε φορά που ένα παιδί το χτυπάνε , τον κοροϊδεύουν πληγώνεται πιο πολύ. Και ακόμα και αν περάσει ο πόνος  κάτι θα μείνει πάντα. Και θα θυμάται αρκετές φορές εκείνη τη μέρα. Και πως αν αυτό γίνεται πολλές φορές πληγώνεται όλο και περισσότερο και οι πράξεις και τα λόγια των άλλων του αφήνουν σημάδια. Δε φαίνονται όπως στο χαρτί αλλά είναι μέσα στην καρδιά και στο μυαλό του. 


Συζητήσαμε αρκετοί ώρα, δώσαμε χέρια , ζητήσαμε συγγνώμη και υποσχεθήκαμε να είμαστε πιο προσεκτικοί.
Τονίσαμε ακόμα πως αν βλέπουμε ένα παιδί να πέφτει θύμα βίας πάντα μιλάμε σε κάποιον μεγάλο που εμπιστευόμαστε...Στους γονεις μας, στους δασκάλους μου και σε όποιο άλλο πρόσωπο μπορεί να βοηθήσει. Το παιδί αυτό μπορεί να φοβάται να μιλήσει γι αυτός εμείς του δίνουμε θάρρος να ζητήσει βοήθεια ή ζητάμε βοήθεια οι ίδιοι..


Κάτι ανάλογο είχαμε κάνει παλιά και με μια οδοντόκρεμα. Πάνω στο σωληνάριο κολλάμε ένα χαρτί που γράφει "κακές λέξεις".
Πιεζουμε το σωληνάριο και  βγαίνουν οι κακές λέξεις έξω ( υποθετικά έχουν υποθεί κακές λέξεις και για κάθε λέξη πιέσαμε το σωληνάριο)
 Μετά προσπαθούμε να βάλουμε την οδοντόκρεμα μέσα στο σωληνάριο. Και ; Αχ δεν μπαίνει ξανά μέσα...Τις λέξεις λοιπόν που βγαίνουν απο το στόμα μας δε μπορούμε μετά να τις πάρουμε πίσω....




Οι παραπάνω ιδέες δεν είναι δικές μου. Αυτήν με την οδοντόκρεμα την είχα δει σε ένα ξένο ιστολόγιο και επειδή γενικά δεν παρακολουθώ ξένα ιστολόγια δεν θυμάσαι σε ποιο ήταν. Πάει καιρός...
Αυτή με τις φωτοτυπίες την είχα ακούσει απο μια δασκάλα σε ένα σεμινάριο όταν ήμουν ακόμα φοιτήτρια και φυσικά την κατέγραψα...Πέρασαν τα χρόνια και μια μέρα εκεί που τσαλάκωνα χαρτιά και μετά σκέφτηκα " μωρέ ας το κάνω πρόχειρο" το θυμήθηκα.  Με έκπληξη μου είχε πει την ίδια ιδέα μια άλλη κοπέλα που γνώρισα μετά απο χρόνια.
Η ζωή είναι πιο διασκεδαστική όταν την μοιράζεσαι που λέει και η αγαπημένη μου Ασπα .
Αφήστε που ο καθένας δίνει τη δικιά του πινελιά.. βάζει κάτι δικό του. Και βλέπεις πως το ίδιο πράγμα ο καθένας το παρουσιάζει με το δικό του μοναδικό τρόπο...


13 Μαρτίου 2014

Δημιουργούμε....

Κάνοντας την καθιερωμένη βόλτα στα αγαπημένα μου ιστολόγια έπεσα πάνω στην ανάρτηση της Στέλλας . Έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές παλιά cd σε κατασκευές. Συνήθως φτιάχναμε κηροπήγια με ρεσό καιτα ζωγραφίζαμε. Η Στέλλα έφτιαξε σουβέρ...Και εγώ αυτό σκέφτηκα στην αρχή αλλά μετά ήρθε η ιδέα να φτιάξουμε εκεί την αλφαβήτα. Είχαμε τελειώσει εδώ και μέρες τη διδασκαλία όλων των γραμμάτων και πέρα απο τις καρτέλες που είχα στην τάξη δεν είχα βάλει ακόμα κάπου όλα τα γράμματα σε αλφαβητική σειρά. Δεν είχα καμία όρεξη να ξεκολλάω και να ξανακολλάω τις καρτέλες και ήθελα και κάτι φτιαγμένο απο μένα ή απο τα παιδιά....
Απο τα παιδιά είναι σαφώς καλύτερα. Μου έδωσε λοιπόν μια ιδέα η Στέλλα και δεν άργησα και πολύ να την πω στα παιδιά. Τους ζήτησα να φέρουν παλιά cd και η ανταπόκριση ήταν μεγάλη.
Έχω 24 παιδιά, 24 τα γράμματα , άρα το κάθε παιδί τυχαία πήρε ένα γράμμα.
Απο το γράμμα αυτό έλεγε την πρώτη λέξη που το ερχόταν στο μυαλό ( εκτός απο ονόματα).
Σχεδιάσαν τους κύκλους με τα cd , ζωγράφισαν μέσα σε αυτά και γράψαμε το γράμμα και τη λέξη της εικόνας. Σε αρκετά τα έγραψα εγώ γιατί έκαναν πολύ μικρά γραμματάκια και δε θα φαίνονταν. Άλλα παιδιά το έκαναν όλα μόνα τους. Στη συνέχεια έκοψαν τους κύκλους, άπλωσαν κολλα στα cd και κόλλησαν πάνω τις εικόνες.
Για να μην καταστραφούν τα περάσαμε με το διάφανο αυτοκόλλητο που ντύνουμε τα βιβλία ( ιδέα πάλι κλεμμένη απο τη Στέλλα...

Απολαύστε τις δημιουργίες μας
Σχεδιάζουμε....

Ζωγραφίζουμε

Σαλατούλα....

Να και η χελώνα...

Το Μάρτη μια ομπρέλα είναι πολύ χρήσιμη
Κόβουμε

Αμάν βρε κυρία χαμός γίνεται στο γραφείο σας

Βάζουμε κόλλα

Αντε, θέλω και εγώ την κόλλα

Καλά το έκοψα, μια χαρά ταιριάζει

Πάει και αυτό

Ας κόψουμε και το αυτοκόλλητο

Μαθαίνουμε και την αλφαβητική σειρά

Ποιο γράμμα είναι το επόμενο;

Καλά τα βάζουμε;

Μα ποιος έχει το Ρρ;

Να και τα υπόλοιπα...
Έτοιμο!!!!


Δεν είναι υπέροχα;
Θα σας δείξω και ένα που με έκανε να χαμογελάσω...
Στο γράμμα η μαθήτρια μου, μου είπε τη λέξη φιλία.
Και έφτιαξε αυτό

Δύο φύλλα που είναι φίλοι. Δύο λέξεις απο φ


Και αφού πήραμε μπρος φτιάξαμε και άλλα ωραία....Θα σας τα δείξουμε μόλις ολοκληρωθούν γιατί έχουμε και άλλες δουλειές....


Φιλιά πολλά και να περνάτε όμορφα!!!

4 Μαρτίου 2014

Μάρτης είναι νάζια κάνει....

Τσαγκαροτρίτη σήμερα στο σχολείο....Τα μικρά ακόμα σε mood τριημέρου και στην ίδια φάση ήταν και η δασκάλα τους....Πάει λοιπόν πέρασαν και οι Απόκριες και μπαίνουμε στην ευθεία για το Πάσχα. Μετράω μέρες πάλι για να βρεθώ με τον άντρα μου πάνω απο 2 μέρες...

Σήμερα λοιπόν φτιάξαμε την Κυρά -Σαρακοστή στο σχολείο και διαβάσαμε ένα ποίημα απο το παλιό Ανθολόγιο. Άρεσε πολύ στα μικρά και ζωγραφίσαμε εικόνες απο το ποίημα. Ιδού το αποτέλεσμα....


Τον γνωρίζετε το Μάρτη,
τον τρελό και τον αντάρτη;


Ξημερώνει και βραδιάζει
κι εκατό γνώμες αλλάζει.


Βάζει η μάνα του μπουγάδα,
σχοινί δένει στη λιακάδα,

τα σεντόνια της ν’ απλώσει,
μια χαρά να τα στεγνώσει.


Νά που ο Μάρτης μετανιώνει
και τα σύννεφα μαζώνει


και να μάσει η μάνα τρέχει
τα σεντόνια, γιατί βρέχει!

Νά ο ήλιος σε λιγάκι,
φύσηξε το βοριαδάκι,



κι η φτωχή γυναίκα μόνη
τα σεντόνια ξαναπλώνει.

 

Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη
μες στης συννεφιάς τα βάθη,



ρίχνει και χαλάζι τώρα,
ποποπό, τι άγρια μπόρα!



Ώς το βράδυ φορές δέκα
άπλωσε η φτωχή γυναίκα



την μπουγάδα, κι όρκο δίνει
Μάρτη να μην ξαναπλύνει.


Το ποίημα είναι απο την Ρίτα Μπούμη-Παπά
Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος δεύτερο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίων, 1975














                                                Μάρτης είναι, νάζια κάνει

                                                               


                                                πότε κλαίει


                                             πότε γελάει



Στη συνέχεια τους διάβασα δυο ιστορίες που είχα διαβάσει παλιότερα και στα τριτάκια μου

Η κατεργαριά του Μάρτη
 Τα πολύ παλιά χρόνια ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του έτους. Κάτι που έκανε όμως σε βάρος των άλλων μηνών που ήταν τα αδέλφια του στάθηκε αιτία για να του πάρει την πρωτοκαθεδρία ο Γενάρης.
«Μια φορά κι έναν καιρό αποφασίσανε οι δώδεκα μήνες να φτιάξουνε κρασί σε ένα βαρέλι ώστε να μπορούν να πίνουν όποτε τους ερχόταν η όρεξη.
Έτσι λοιπόν είπε ο Μάρτης:
- Εγώ θα ρίξω πρώτος μούστο στο βαρέλι για να γίνει κρασί και ύστερα ρίχνετε κι εσείς.
- Καλά, ρίξε εσύ πρώτος του είπαν οι άλλοι.
Ετσι και έγινε. Έριξε πρώτα εκείνος στο βαρέλι το μούστο και ύστερα ακολούθησαν και οι άλλοι μήνες.
Όταν λοιπόν ζυμώθηκε ο μούστος και έγινε το κρασί, είπε πάλι ο Μάρτης.
- Εγώ που έριξα πρώτος το μούστο, πρώτος θ' αρχίσω και να πίνω.
-Βέβαια, είπαν οι άλλοι, έτσι είναι το σωστό.
Έτσι λοιπόν τρύπησε το βαρέλι στο κάτω μέρος, και άρχισε να πίνει, ως που ήπιε όλο το κρασί και δεν άφησε ούτε στάλα. Κατόπιν ήρθε η σειρά του Απρίλη να πάει να πιεί κρασί. Πηγαίνει και το βρίσκει άδειο. Θυμώνει, το λέει στους άλλους. Τ' ακούνε εκείνοι θυμώνουνε και σκέφτωνται τι να κάνουν. Συμφωνούν όλοι λοιπόν να τον τιμωρήσει ο Γενάρης που ήταν και ο μεγαλύτερος αδελφός. Τον πιάνει λοιπόν ο Γενάρης και του τραβάει ένα γερό χέρι ξύλο. Του αφαιρεί και το πρωτείο που είχε, να αρχίζει δηλαδή το έτος κάθε Μάρτη, και έγινε να αρχίζει το έτος από το Γενάρη.
Από τότε όταν ο Μάρτης θυμάται το παιχνίδι που έκανε στα αδέλφια του και τους ήπιε όλο το κρασί, γελάει και ο καιρός ξαστερώνει. Όταν πάλι θυμάται το ξύλο που έφαγε κλαίει και βρέχει».

Άλλες δυο ιστορίες είναι οι ακόλουθες 
Κάποτε οι μήνες αποφάσισαν να παντρευτούν. Ο καθένας βρήκε μια γυναίκα που του άρεσε και την παντρεύτηκε. Ο Μάρτης δε φρόντισε το ζήτημα μόνος του και έβαλε προξενητάδες να του βρούνε μια γυναίκα. Εκείνοι του φέρανε μια κοπέλα η οποία ήταν τυλιγμένη με ένα μαντίλι και του είπαν ότι είναι πολύ όμορφη. Ευκολόπιστος όπως ήταν, την παντρεύτηκε.
Όταν όμως έμειναν μόνοι και έβγαλε το μαντίλι της, τι να δει; Δεν υπήρχε πιο άσχημη στον κόσμο!
Από τότε κάθε φορά που τη θυμόταν άστραφτε, βροντούσε, έβρεχε, έριχνε μπόρες, έκανε παγωνιές. Μόνο όταν ξεχνιόταν μερικές φορές, ηρεμούσε, γαλήνευε κι έκανε καλό καιρό!
Σε άλλες περιοχές η παράδοση θέλει το Μάρτη να έχει δύο γυναίκες, τη μια πολύ όμορφη και φτωχή και την άλλη πολύ άσχημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση και όταν γυρίζει κατά την άσχημη, κατσουφιάζει και ο καιρός χαλάει, όταν όμως γυρίζει κατά την όμορφη, χαίρεται και γελάει, και ο καιρός είναι καλός. ζεστός με ήλιο. Τις περισσότερες φορές όμως γυρίζει κατά την άσχημη επειδή αυτή είναι η πλούσια που τρέφει και την φτωχή, την όμορφη.


Τις παραπάνω ιστορίες μου τις είχε δώσει παλιά μια συνάδελφος και παλιά μου δασκάλα οπότε δε ξέρω  να σας πω από που είναι η πηγή, δυστυχώς .Αν κάποιος τις έχει ακούσει και ξέρει απο ποιον είναι ας με ενημερώσει και εμένα.



Μέσα στην εβδομάδα θα ακούσουμε και τα χελιδονίσματα... Έτσι όπως το καθυστέρησα ίσως το κάνω όταν επίσημε έρθει η Άνοιξη ( τις εποχές αν και ξέρω πως είναι λάθος μου αρέσει να τις γράφω με κεφαλαίο)

Καλή Σαρακοστή σε όλους!
Με το καλό να έρθει και το Πάσχα...