13 Ιουνίου 2015

Ευχάριστα...

Αυτό είναι το πρώτο καλοκαίρι μετά απο κάποια χρόνια που θα κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια.
Δε θα ξυπνάω το πρωί και το πρώτο πράγμα που θα κάνω θα είναι να μπω στη σελίδα του αιρετού μας, της ΔΟΕ και λοιπών εκπαιδευτικών σελίδων. Δε θα σκέφτομαι πότε θα βγει η εγκύκλιος, αν δώσουν ή δε θα δώσουν αποσπάσεις.

Είμαι πολύ πολύ χαρούμενη και θέλω να μοιραστώ τη χαρά μου μαζί σας...

Πήρα τη μετάθεση και μάλιστα στην πρώτη μου επιλογή. Επιτέλους ανασάναμε.
Μπήκα βιαστικά να σας γράψω τα νέα γιατί ξέρω πως κάποιοι θα χαρείτε όσο χάρηκα και εγώ.

Έπιασαν τόπο και τα γράμματα των μικρών μου μαθητών. Δε θα είμαι στο σχολείο αυτό ξανά γιατί η μετάθεση μου ειναι σε άλλη περιοχή αλλά τουλάχιστον θα είμαι Αθήνα. Άρα κάποια στιγμή του χρόνου θα τα επισκεφτώ.



8 Ιουνίου 2015

Οι νέοι μας φίλοι

Μία απο τις ενότητες που δουλέψαμε φέτος στη Γλώσσα ήταν και η ενότητα Αλληλογραφώ.
Χαζεύοντας τα βιβλία της Β τάξης στην αρχή της χρονιάς ( πρώτη φορά είχα Β τάξη) αυτή η ενότητα μου έκανε "κλικ" μόνο απο τον τίτλο.
Σκέφτηκα πόσο ωραίο θα ήταν να αλληλογραφήσουμε με παιδιά απο κάποιο άλλο μέρος της χώρας μας. Η σκέψη έγινε πράξη. 
Στην αρχή ρώτησα τη Νασια αν ήξερε κάποια δασκάλα που θα ενδιαφερόταν για κάτι τέτοιο. Έτσι γνώρισα την Αντωνία. Τα πρώτα mail στον πληθυντικό αριθμό και μέσα στην τυπικότητα. Λογικό . Μέσα απο εκείνο το πρώτο mail κατάλαβα πόσο πολύ ταιριάζαμε με τη συνάδελφο. Την ίδια αγάπη, την ίδια τρέλα.... Κόπηκε ο πληθυντικός και αν και δεν έχουμε γνωριστεί ( αν και θα το ήθελα ) και δεν έχουμε μιλήσει ούτε στο τηλέφωνο ( ε αυτό θα γίνει σύντομα) και αρχίσαμε την οργάνωση. Αρχικά επικοινωνήσαμε μέσω mail μεταξύ των δύο τάξεων.Στην συνέχεια ξεκίνησε το ακόμα πιο όμορφο κομμάτι. Δε μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά των παιδιών κάθε φορά που η διευθύντρια μας , χτύπαγε την πόρτα της τάξης και έμπαινε μέσα με ένα φάκελο. Με πόση χαρά, αγωνία και λαχτάρα διαβάσαμε τα γράμματα. Πριν το Πάσχα μας έστειλαν καρτούλες και μόλις πριν 3 μέρες λάβαμε και ατομικά γραμματάκια και δωράκια απο τα παιδιά αυτά. Στην αρχή τα γράμματα ήταν ατομικά. Στη συνέχεια οι μαθητές έγραψαν ατομικά γράμματα και περιέγραψαν τον εαυτό τους, τα αγαπημένα τους φαγητά, μαθήματα, χόμπι. 

Ενώ είχαμε αρχισει ήδη την επικοινωνία με την Αντωνία μία συμφοιτήτρια μου που διδάσκει σε ένα χωριό των Χανίων με ρώτησε αν ήθελα να αλληλογραφήσουμε. Εννοείται πως δέχτηκα με χαρά. Νέοι φίλοι λοιπόν, νέα γράμματα. 
"Απο ποιους φίλους είναι κυρία;" με ρώταγαν και τα 26 μαζί όποτε ερχόταν στην τάξη μας κάποιος φάκελος. Ζωγραφιές, κάρτες , γράμματα.
Μέσα απο το πρόγραμμα αυτό γνωρίσαμε άλλα μέρη της πατρίδας μας.Βρήκαμε στο χάρτη τα μέρη τους. Ψάξαμε στο διαδίκτυο και βρήκαμε εικόνες και πληροφορίες.
Τους έκαναν εντύπωση πολλά απο όσα μας έγραφαν οι φίλοι μας. Ας πούμε τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο με λεωφορείο ή με ταξί ενώ εμείς με τα πόδια ή με αυτοκίνητο. 
Εκδρομές πάνε με τα πόδια ενώ εμείς μόνο με λεωφορείο.
Τα παιδιά και στις 2 τάξεις ήταν 14 ενώ εμείς 14 ήμασταν μόνο τα αγόρια. 

Στην παρέα προστέθηκε στο τέλος ένα άλλο σχολείο. Εκεί τους έκανε εντύπωση πως οι μαθητές της Β τάξης έκαναν μάθημα με τα παιδιά της πρώτης. Η τάξη αυτή είχε μόνο 4 παιδιά. Οι νέοι μας φίλοι είναι απο ένα χωριό έξω απο την Κατερίνη.






Ενα μέρος απο όλα όσα μας έχουν στείλει οι φίλοι μας στα γράμματα τους





Στο τελευταίο γράμμα τους τα παιδιά της Αντωνίας έγραψαν τις διευθύνσεις τους σε δικούς μου μαθητές. Στόχος μας είναι όποια παιδιά θέλουν ( και οι γονείς τους φυσικά ) να συνεχίσουν την αλληλογραφία τους τώρα το καλοκαίρι. Ελπίζω κάποια παιδιά να το κάνουν.

Το μόνο σίγουρο είναι πως θα το ξανακάνω. Ήταν μια όμορφη εμπειρία την οποία χάρηκαν πολύ τα παιδιά αλλά και εγώ. Νιώθω πως απέκτησα μια κανούρια φίλη και είμαι σίγουρη πως με την Αντωνία θα συνεργαστούμε ξανά. Το ίδιο και με την συμφοιτήτρια μου. 
Θέλαμε να επικοινωνήσουμε και μέσω skype αλλά έτσι όπως το αφήσαμε για το τέλος στο τέλος δεν προλάβαμε. Δεν πειράζει όμως, θα έχουμε άλλες ευκαιρίες στο μέλλον.