2 Νοεμβρίου 2016

Τι θα ήθελα να ξέρει για μένα η δασκάλα μου.

Το είχα δει κάπου κάποια στιγμή και είχα σκεφτεί "θα το κάνω".
Δε θυμάμαι το που ακριβώς. Όσοι είστε συνάδελφοι θα καταλάβετε τι εννοώ. Είναι πχ Δεκέμβριος και εσείς βλέπετε ένα υπέροχο λαγουδάκι και λέτε "θα το κάνω το Πάσχα".
Αντίστοιχα το καλοκαίρι εκεί που ψάχνετε σε ποια παραλία πρέπει να πάτε στο μέρος που θα κάνατε διακοπές, παίρνει το μάτι σας κάτι που θα ήταν τέλειο να το κάνετε τις Απόκριες.
Ε κάπως έτσι και αυτό. Δε θυμάμαι που το είδα. Νομίζω στους Μικρούς Μεγάλους. Το έψαξα σήμερα το πρωί δεν κατάφερα να το βρω. Βρήκα όμως αυτό εδώ .Πάντως πρέπει να αρχίσω να είμαι πιο οργανωτική με όλα αυτά και βασικά να αρχίσω να χρησιμοποιώ σοβαρά το pinterest.

Χθες λοιπόν μοίρασα χαρτάκια στα παιδιά και έγραψα στον πίνακα  ;

Θα ήθελα να ξέρει για μένα η δασκάλα μου......


Στην αρχή αρκετά κόλλησαν. Δεν υπάρχει κάτι που δε ξέρετε, τα ξέρετε όλα, δε ξέρω τι να γράψω κτλ. Τους είπα πως αν κάποιος δεν θέλει να γράψει κάτι μπορεί να μη το κάνει. Τους είπα ακόμα πως αν αυτό που θα μου γράψουν θέλουν να το μοιραστούν με τα υπόλοιπα παιδιά θα το κολλήσουμε σε ένα χαρτόνι . Αν όμως θέλουν να το μοιραστούν μόνο μαζί μου , δε θα το πω σε κανένα. Εννοείται πως έγραψα και εγώ κάτι....Αυτό ήταν ισχυρό κίνητρο για τους διστακτικούς.

Τελικά έγραψαν όλοι. Τέσσερα παιδιά μοιράστηκαν κάτι μόνο μαζί μου. Τα χαρτάκια αυτά δε θα τα φωτογραφίσω γιατί ποτέ δε ξέρεις ποιος διαβάζει το ιστολόγιο, Το μόνο που θα πω είναι πως χάρηκα που μου το εμπιστεύτηκαν και που ήθελαν να το ξέρω γι αυτους.


Εγώ τους έγραψα κάτι που δεν ήξεραν. Πως υπήρχε μεγάλη πιθανότητα στην αρχή να φύγω από το σχολείο. Δε τους άρεσε καθόλου η ιδέα και ρώτησαν 10 φορές "κυρία υπάρχει ακόμα αυτή η πιθανότητα ;  
Μέσα απο αυτή τη δραστηριότητα τα γνώρισα ακόμα περισσότερο. Έμαθα τι σκέφτονται , που δυσκολεύονται , τι νιώθουν για μένα....Γνωρίστηκαν και εκείνα μεταξύ τους , διαβάζοντας αργότερα τι είχαν γράψει και οι άλλοι.

Σας παρουσιάζω λοιπόν τι θα ήθελαν οι μαθητές μου να ξέρω γι αυτούς.






















21 Οκτωβρίου 2016

Ένα μήνα εκτάκι!

Πέρασε ένας μήνας και κάτι στο νέο σχολείο. Τελικά δεν επέστρεψα στο σχολείο της οργανικής μου. Οι πρώτες εβδομάδες ήταν πολύ ψυχοφθόρες.  Ναι επιστρέφεις, όχι δεν επιστρέφεις. Μια αναμονή που με είχε στεναχωρήσει και αγχώσει πολύ. Οι μαθητές μου με περίμεναν , το ίδιο και οι γονείς τους. Συναντούσα κάποιους στο δρόμο και κάθε πρωί με ρώταγαν "πότε θα έρθετε;". 
Στην επιστροφή απο νέο σχολείο κάποιες μέρες περνάω απο το παλιό σχολείο ώρα διαλείμματος. Αν με δει κάποιο απο τα παιδιά τρέχει και φωνάζει όλη την τάξη. Προσπαθούν με φιλήσουν αλλά δε φτάνουν και έτσι μου ζητάνε να πάω απο την πόρτα. Χαλάς χατήρι; Οταν σου λένε πως τους λείπω, πως με αγαπάνε. πως έκλαιγαν τις πρώτες μέρες.  Κάποια έμαθαν το πρόγραμμα πια.
"Την Πέμπτη κυρία θα σας περιμένω στα κάγκελα για να σας δώσω μια ζωγραφιά"


Πάμε όμως και στα  άλλα παιδιά τώρα. Η αλήθεια είναι πως όσο περνούσαν οι μέρες τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα. Απο τη μια ήθελα σαν τρελή να επιστρέψω στο παλιό σχολείο απο την άλλη ένιωθα άσχημα. Σκεφτόμουν πως αν φύγω τελικά πως θα αφήσω τα νέα παιδιά; Τόσα σχέδια έχουμε κάνει . Οι εκδρομές, τα πάρτι, συμμετοχή σε διαγωνισμούς ....τόσα έχουμε πει. Έτσι απλά μια μέρα θα πήγαιναν σχολείο και εγώ δε θα ήμουν εκεί; 
Ειδικά όταν ακούς πως η  τάξη αυτή έπαθε μετάλλαξη φέτος. Πως οι φωνές δασκάλας και παιδιών ήταν καθημερινότητα και φέτος σπάνια χρειάζεται να υψώσω πολύ τη φωνή. 
Υπήρχαν και πολλά θέματα στις σχέσεις τους , Πόση συζήτηση έχουμε κάνει. Δεν αφήνω τίποτα να περάσει απαρατήρητο. Μπαίνουμε μέσα απο το διάλειμμα και μιλάω , μιλάω, μιλάμε.
Ένα άλλο σοβαρό θέμα που υπήρχε στην τάξη ήταν ο ρατσισμός. Ναι ρατσισμός. Να ακουμπάει το παιδί ένα μολύβι και να το πετάνε στα σκουπίδια γιατί το άγγιξε. Φαντάζεστε τώρα τι συζήτηση έπεσε και γι αυτό το θέμα. 
Μια μέρα που έλειπε το συγκεκριμένο παιδί τους διάβασα μια ιστορία . 
Ενα παιδί είναι σε ένα καινούριο σχολείο και πολλά παιδιά του φέρονται άσχημα. Εκεί ανέφερα όλα όσα είχα δει και είχαν κάνει οι δικοί μου μαθητές και ακόμα περισσότερα.
Τα ρώτησα πως να νιώθει άραγε το παιδί αυτό, πως θα νιώθαμε εμείς αν ήμασταν στη θέση του. Τους μίλησα για το γυμνάσιο. Του χρόνου θα είστε σε ένα νέο σχολείο και εσείς , πως θα νιώσετε αν ας φερθούν έτσι;
Μιλήσαμε , μιλήσαμε και ακόμα μιλάμε.....Στο παιδί αυτό έδωσα πολλές αρμοδιότητες. Μοίραζε και μάζευε φυλλάδια ( τι θα έκαναν; θα πέταγαν τα τετράδια τους;)  , μπήκε σε ομάδα για μια εργασία  και γενικά του δίνω μεγάλη προσοχή και δείχνω πόσο σημαντικό είναι και αυτό το παιδί για την τάξη μας. 
Αυτό που με θύμωσε είναι το γεγονός πως πέρυσι η δασκάλα δεν είχε κάνει τι πο τα. Ναι τί πο τα. Όλα αυτά γινόταν μπροστά στα μάτια της και δεν το είχε αναφέρει καν στο σύλλογο. Εδώ να σημειώσω πως εγώ το εντόπισα απο την πρώτη μέρα.
Τα παιδιά λοιπόν μου είπαν πως η κυρία πέρυσι δεν έλεγε τίποτα και γονείς τους μου είπαν πως όχι απλά δεν έκανε τίποτα αλλά το ενίσχυε κιόλας. Ειλικρινά θα ήθελα να είναι κακοήθειες απέναντι στην συνάδελφο αλλά δεν είναι. Το παιδί πήγε πέρυσι το σχολείο αυτό και ελπίζω αυτή η χρονιά να είναι καλύτερη για εκείνο. Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ....και πιστεύω θα τα καταφέρω. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. 
Προχθές φάγαμε πρωινό όλοι μαζί. Πόσο χάρηκα όταν ένα παιδί έδωσε απο το πρωινό του σε εκείνο το παιδί. Το άφησε να βάλει το χέρι του μέσα στο σακουλάκι του ενώ 1 μήνα πριν καθάριζε με αντισηπτικό την τσάντα του επειδή την είχε αγγίξει.

Σας χαιρετώ για την ώρα!




24 Σεπτεμβρίου 2016

Το συμβόλαιο της τάξης μας

Τη μέρα του Αγιασμού δεν ήξερα καν ποια παιδιά θα κάνω μάθημα. Δεν είχαμε μοιράσει τάξεις αφού παραμονή του Αγιασμού , ημέρα Κυριακή τοποθετήθηκα στο καινούριο σχολείο. Την επόμενη μέρα το πρωί στάθηκα δίπλα στα εκτάκια . Κλασσικά πήρα την τάξη που ξέμεινε. 
Το σχολείο έχει μόνο ένα τμήμα έκτης το οποίο έχει 23 παιδιά.
Μπήκαμε στην τάξη, γνωριστήκαμε ( εκείνα ήδη γνωρίζονται βέβαια) και εντάξει για μια ακόμα φορά κατάφερα να μάθω όλα τα ονόματα!
Το πρώτο δίωρο μοιράσαμε και τα βιβλία τα οποία απλά τα ξεφύλισσαν και έγραψαν το όνομά τους.
Μετά απο 3 χρόνια στην Α και Β τάξη μου φάνηκε τόσο παράξενο που έκαναν αμέσως αυτό που τους είπα χωρίς να ρωτήσουν "που κυρία;;;"
Στη συνέχεια για να γνωριστούμε καλύτερα οι μαθητές έγραψαν τα αγαπημένα τους, τις ασχολίες τους, τους στόχους κ.α  Έδωσα το έντυπο της καλής συναδέλφου Γαλήνης . Δείτε τη σχετική ανάρτησή της στο ιστολόγιό της "Ιδέες για δασκάλους".

Μετά το διάλειμμα είπα στα παιδιά πως θα φτιάξουμε το συμβόλαιο της τάξης μας. Φέτος δεν ζήτησα απλά να γράψουμε τους κανόνες. Έδωσα στα παιδιά ένα φύλλο Α4 τους είπα να το διπλώσουν στην μέση και στη μία πλευρά να γράψουν τι θα ήθελαν απο μένα αυτή τη χρονιά για να περάσουμε όμορφα μαζί και τι δεν θα ήθελαν να κάνω.
Το ίδιο χαρτί συμπλήρωσα και εγώ. Τι θέλω από τους μαθητές μου; Τι είναι αυτό που ΔΕΝ θέλω να κάνουν; 
Με ρώτησαν με αγωνία ¨θα τα κάνετε αυτά που γράψουμε;"  
Τους είπα πως θα τα συζητήσουμε αλλά να γράψουν πράγματα που είναι εφικτά. Το να πηγαίνουμε κάθε εβδομάδα εκδρομή, να έχουμε κάθε μέρα γυμναστική και να κάνουμε κάθε Παρασκευή πάρτι είναι πράγματα που δεν επιτρέπονται και απο τους κανόνες του σχολείου, το πρόγραμμα του Υπουργείου κτλ.


Αφού λοιπόν τα έγραψαν τα διαβάσαμε και συζητήσαμε. Τα περισσότερα απο όσα ζήτησαν έγιναν δεκτά απο μένα και κάποια είναι αυτονόητα και αδιαπραγμάτευτα. Ας πούμε μου ζήτησαν "θα ήθελα να μας συμπαθήσετε", "να είστε καλή μαζί μας", "να μας εξηγείτε καλά το μάθημα "   . Όλα αυτά δεν χωράνε καθόλου συζήτηση.

Τα δικά μου "αιτήματα" έγιναν δεκτά απο όλους!

Διαβάσαμε , κόψαμε , κολλήσαμε, υπογράψαμε και ΤΕΛΟΣ!

Αντε να δούμε τώρα αν θα σπάσει κάποιος το συμβόλαιο. Γιατί όπως τους εξήγησαν αν εκείνα αθετήσουν όσα υποσχέθηκαν μπορώ να κάνω και εγώ το ίδιο. Ισχύει βέβαια και το αντίστροφο.
















Τα "δε θέλω " δεν είναι στον πίνακα αφού σχεδόν όλοι έγραψαν "δεν υπάρχει κάτι που δε θέλω απο σας"
Στην ουσία τα δε θέλω μπλέκονται με τα θέλω .
Δε θέλω να κάνετε φασαρία/θέλω να είστε ήσυχοι.
Ίσως τελικά να μη το διατύπωσα καλά. 



Να έχετε ένα όμορφο Σαββατόβραδο και μια ακόμα πιο όμορφη Κυριακή!!!

Πολλά φιλιά σε όλους σας!


22 Σεπτεμβρίου 2016

Τα νέα μου

Εδώ και μέρες θέλω να σας γράψω αλλά δεν είχα διάθεση. Κρίθηκα τελικά υπεράριθμη και ενώ απο 1η Σεπτέμβρη πήγαινα στο αγαπημένο μου σχολείο, έφτιαξα τα βιβλία, πήρα μέρος σε όλες τις συνεδριάσεις τελικά βρέθηκα σε ένα καινούριο σχολείο. Νέο σχολείο, συνάδελφοι, διευθύντρια, παιδιά....Παράπονο δεν έχω . Όλα καλά και απο κει. Δε ξέρω αν είμαι τελικά τόσο τυχερή ή αν απλά προσαρμόζομαι εύκολα και έχω θετική διάθεση όπου και αν πάω. Η αλήθεια είναι πως στεναχωρήθηκα πολύ και στεναχωριέμαι ακόμα. Πέρασα μια υπέροχη σχολική χρονιά πέρυσι. Ηθελα λοιπόν και φέτος να πάνε όλα τόσο καλά και ακόμα καλύτερα. Όσο να ναι τα πρωτάκια είναι πιο ζόρικα ( και αγαπησιάρικα βέβαια).
Στον Αγιασμό έμαθα πως τα παιδάκια μου στεναχωρήθηκαν που δε με είδαν. Το ίδιο και οι γονείς τους. Ενα χιλιόμετρο πιο πέρα σε ένα άλλο σχολείο εκλαιγα και εγώ απο μέσα μου. Στον Αγιασμό δεν ήξερα καν ποια είναι τα παιδιά μου, τρελή οργάνωση και φέτος το Υπουργείο.
Για να πάω στο καινούριο σχολείο περνάω απέξω απο το παλιό. Άλλη μαχαιριά και αυτή. Δεν περνάω απο την είσοδο για να μην συναντάω τα μικρά , δε θέλω,δε ξέρω γιατί. Υπάρχει μια ελπίδα να γυρίσω πίσω αλλά πολύ φοβάμαι θα μείνει απλά ελπίδα.


Κάποιοι θα σκεφτούν "Ασε μας ρε Αννα , τουλάχιστον έχεις δουλειά"
Εντάξει ξέρω ναι υπάρχουν και χειρότερα. Αλλά δε νομίζω πως ειναι κάτι παράλογο αυτό που θέλω. Θέλω να είμαι στο σχολείο που ήμουν πέρυσι , που έχω την οργανική μου θέση, που έχω τον υπέροχο διευθυντή και την ακόμα πιο υπέροχη φίλη μου Χαρά ( στο έχω πει 100 φορές, μου λείπεις αφάνταστα.

Σταματάω εδώ την γκρίνια ....
Νέο σχολείο! Μοίρασμα τάξεων. Ο κλήρος πέφτει στον πιο νέο και παίρνει αυτό που έμεινε ! Την Στ τάξη. Όπως τότε, την πρώτη χρονιά στην Αθήνα. Στην αρχή άγχος, πολύ άγχος. Μετά απο 3 χρόνια με Α , Β και πάλι Α τάξη λέω την πρώτη μέρα στα παιδιά "κάντε γραμμούλες"
¨Κάντε γραμμούλες " στα εκτάκια.   Αγχος αν θα με συμπαθήσουν , άγχος για τα μαθηματα, άγχος απο εδώ , άγχος απο κει.
Πέρασαν κιόλας 8 μέρες στην τάξη και όλα πάνε καλά.
Τα συμπάθησα , με συμπάθησαν, άρχισαν οι πρώτες αγκαλιές και όλα βαίνουν καλώς. 
Εχω πολλά στο μυαλό μου για φέτος  αν και με τις αλλαγες στο πρόγραμμα δε ξέρω αν θα τα κάνουμε όλα. Πάει και η ευέλικτη ζώνη....και που θα κάνω εγώ το πρόγραμμα "Μετάβαση απο  το Δημοτικό στο Γυμνασιο" μου λέτε;


Θα σας γράψω σύντομα , αύριο κιόλας πως αρχίσαμε την πρώτη μέρα στην τάξη.
Ήθελα απλά να σας ενημερώσω γιατί στην τελευταία ανάρτησή μου δεν είχε ξεκαθαρίσει το τοπίο.

Καλή χρονιά να έχουμε ! Ήρεμη , δημιουργική με πολλά πολλά χαμόγελα!

7 Σεπτεμβρίου 2016

Κάθε χρόνο άγχος

Θα μείνω ή θα φύγω;
Αν φύγω που θα πάω;
Πότε θα το μάθω;
Αν μείνω θα πάρω την τάξη μου.
Αν φύγω εννοείται πως δε ξέρω τι τάξη θα πάρω. Λογικά κάποια που κάπου θα έχει ξεμείνει.
1 Σεπτέβρη στο γραφείο όλοι οι συνάδελφοι συζητάμε.
Ξαφνικά ακούγεται μια φωνούλα "καλή χρονιά κ. Αννα"
Μαθητάκι μου πέρναγε απο το σχολείο με τη γιαγιά της. Είδε το φύλακα κάτω , την πόρτα ανοιχτή και ήρθε απλά να μου πει καλή χρονιά.

"Κυρία εσάς θα έχουμε ε;"
Τι να του απαντήσω του παιδιού;
Αν είμαι εδώ , ναι!!!
Σκάει χαμόγελο και φεύγοντας λέει "Αφού εδώ είσαι μωρέ κυρίαααααααα"




21 Ιουλίου 2016

60 δευτερόλεπτα για τη Χαβάη

Φιλαράκια αγαπημένα καλημέρα!
Μια διαφορετική ανάρτηση σήμερα. Έτσι για αλλαγή δε θα σας μιλήσω για το σχολείο και τους μαθητές μου.
Θα σας μιλήσω για τον Γιώργο. Ποιός είναι ο Γιώργος; Ο Γιώργος είναι πονηρός και αυτά που λέει μη τα τρως....χμ άλλο ήθελα να πω.
Ο Γιωργος λοιπόν είναι καλός μας φίλος, άντρας της καλής μας φίλης Κατερίνας και μπαμπάς του πνευματικού μας παιδιού ( τρία το σύνολο τα παιδιά , το ένα το βαφτίσαμε εμείς)


Ο Γιώργος λοιπόν συμμετέχει σε έναν διαγωνισμό κατασκευής video της Polar "60 second to Kona"

Φυσικά εγώ δεν είχα ιδέα ποια είναι αυτή η Kona. Όσοι ασχολείστε με τα αθλήματα, τρέξιμο, ποδήλατο , τρίαθλο  λογικά θα γνωρίζετε πως είναι η Μέκκα των τριαθλητών. Τώρα αν δε το ξέρατε πρέπει να ψηφίσετε τον Γιώργο, να πάει στην Kona και να γυρίσει με πολλές πολλές φωτογραφίες και αναμνήσεις που θα μας τα βάλει όλα στο ιστολόγιό του   και έτσι θα την μάθετε.


Στο ιστολόγιό του μπορείτε να διαβάσετε τις εμπειρίες του από συμμετοχές του σε αγώνες τρεξίματος, ποδηλάτου και τριάθλου.

Θα δείτε πως απο τον καναπέ.... βρέθηκε στο AlmiraΜan, έναν αγώνα τριάθλου αντοχής (1900μ κολύμπι, 90χλμ ποδήλατο, 21χλμ τρέξιμο, κουράστηκα μόνο που τα έγραψα...) . Οχι εύκολα βέβαια. Θέλει επιμονή, υπομονή, προπονήσεις , θέληση .  Το αποτέλεσμα είναι όμως εκπληκτικό. Το Πάσχα του 2015 ξεκίνησε απο το 0 και τον Νοέμβριο τερμάτισε τον Μαραθώνιο.
Η αλήθεια είναι πως είναι ισχυρό κίνητρο για μένα και ψήνομαι να ξεκινήσω και εγώ. Δεν έχω σαν στόχο βέβαια τον Μαραθώνιο. Αν καταφέρω να τρέξω για 30 λεπτά συνεχόμενα θα είναι για μένα μεγάλο κατόρθωμα.
(ενδεικτικά έχει ανάρτηση για το πως ξεκίνησε να τρέχει μισή ώρα συνεχόμενα με το αναλυτικό του πρόγραμμα ανά ημέρα)

Παρακάτω θα δείτε την τεράστια αλλαγή του Γιώργου στην εμφάνιση , τα κιλά μα το πιο βασικό είναι το καλό που κάνει στην υγεία του.













Αν θέλετε να στηρίξετε την μοναδική ελληνική συμμετοχή στον διαγωνισμό πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο, δείτε το video του Γιώργου και ψηφίστε τον!








Καλή επιτυχία Γιώργο!!!


19 Ιουνίου 2016

Έχω ένα μυστικό!

Στα πλαίσια του προγράμματος για τα Συναισθήματα μιλήσαμε για τα μυστικά.Είχαμε  ήδη μάθει και παρατηρήσει πως τα συναισθήματα μας μπορεί να τα καταλάβει κάποιος άλλος απλά κοιτώντας μας, ακούγοντας μας ή ρωτώντας μας.
Πήρα λοιπόν και εκείνη την μέρα έκφραση στεναχωρημένη, θυμωμένη, φοβισμένη, έκπληκτη , χαρούμενη και τα παιδιά έπρεπε να βρουν τι νιώθω κάθε φορά. Έκαναν και εκείνα το ίδιο και οι υπόλοιποι προσπαθούσαμε να βρούμε τι νιώθει κάθε φορά κάθε παιδί. 
Άλλες φορές "ακούμε" τον άλλο και καταλαβαίνουμε πως νιώθει και ας μη τον βλέπουμε. Γύρισα πλάτη προς τα παιδιά  και γέλασα, έκλαψα, τσίριξα από φόβο/έκπληξη , αναστέναξα κτλ και έκαναν στην συνέχεια το ίδιο και τα παιδιά. 
Ένας άλλος τρόπος που είχαμε ήδη μάθει είναι να ρωτήσουμε τον άλλο πως νιώθει.
Αυτά τα έχουμε ήδη κάνει αρκετές φορές στην τάξη. Με παιχνίδια ρόλων, με παντομίμα , με εικόνες από το διαδίκτυο, διαφημίσεις με ή χωρίς ήχο και διάφορα άλλα.

Στη συνέχεια ήμουν εντελώς ανέκφραστη και τα μπέρδεψα. Κάποια είπαν πως σκέφτομαι, άλλοι πως βαριέμαι, νυστάζω , Κανένας όμως δεν μπορούσε να πει με σιγουριά. Γύρισα πλάτη και κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Με ρώτησαν "κυρία είσαι καλά;" και δεν απάντησαν.
Έτσι μιλήσαμε για την εσωστρέφεια.Κάποιες φορές οι άνθρωποι δεν δείχνουν αυτό που νιώθουν. Μπορεί να ντρέπονται, να φοβούνται ή απλά να μη θέλουν για κάποιον άλλο λόγο. 
Τη συζήτηση ήθελα να την πάω στα μυστικά. Στα μυστικά που είναι ωραίο να κρατάμε και στα μυστικά που δεν πρέπει να κρατάμε....
Μεγάλη η συζήτηση και δε ξέρεις και τι μπορεί να αντιμετωπίσεις απο τις απαντήσεις των παιδιών.

Και ήρθε η ερώτηση απο τα παιδιά."υπάρχουν καλά και κακά μυστικά"
Τα άφησα πρώτα να μιλήσουν εκείνα.
Στη συνέχεια τους τόνισα πως ένα μυστικό που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα, ένα μυστικό που θα κάνει κάποιον που αγαπάμε να χαρεί είναι καλό μυστικό. Είναι μυστικό που πρέπει να κρατάμε.

Πότε ένα μυστικό μας δίνει χαρά και πότε μας στεναχωρεί;



Ένα δώρο
Ένα πάρτι έκπληξη.
Μια έκπληξη στην κυρία.
Ένα φόρεμα δώρο στη μαμά
Αγάπη
Ένα κέρασμα
Αγαπώ την κυρία  (αμοιβαία τα αισθήματα)
Μια επίσκεψη έκπληξη .

Πάμε στα πιο δύσκολα τώρα...

Ένα παιδί με χτύπησε
Με χτύπησε ο μπαμπάς
Κάποιος μας κοροϊδεύει.
Με σπρώχνουν.
Μου βάζουν τρικλοποδιές
Μου έκανε παρατήρηση η κυρία
Ο μπαμπάς χτύπησε τη μαμά.
Ο μπαμπάς μαλώνει την αδερφή μου.
Οι μεγάλοι έχουν μυστικά απο τους μικρούς.   (!!!)




Σε αυτήν την ερώτηση πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Μπορεί να ακούσεις κάτι δύσκολο και πρέπει να μπορείς όσο γίνεται να πεις τα σωστά λόγια...

Στα παιδιά είχα πει να μιλήσουν γενικά. Πότε πιστεύουν πως ένα παιδί έχει μυστικό που το στεναχωρεί. Τα περισσότερα βέβαια είπαν πράγματα δικά τους.

Οταν το παιδάκι είπε πως ο μπαμπάς χτύπησε τη μαμά ένα άλλο παιδί είπε "οι μπαμπάδες δεν χτυπάνε τις μαμάδες".
Και απαντάει το πρώτο παιδί.
Εμενα ο μπαμπάς την χτύπησε γιατί η μαμά πήγε στον παππού χωρίς να πάρει άδεια απο τον μπαμπά και ο μπαμπάς μετά την χτύπησε πολύ.

Πόσο στεναχωρήθηκα. Ξέρω πως συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας και ακόμα χειρότερα, Πράγματα για μένα δεδομένα δεν είναι για όλες. Να σε χτυπήσει επειδή δεν πήρες άδεια....Να το κάνει και μπροστά στο παιδί . Το παιδί με την απάντηση του μου έδωσε την εντύπωση πως υπήρχε δικαιολογία. Δε την χτύπησε γιατί έτσι αλλά γιατί δεν πήρε άδεια. Και αυτό είναι πολύ λυπηρό.

Είπανε και άλλα , αλλά όχι δυνατά.Γιατί είναι και μυστικά που μας δίνουν χαρά αλλά δε θέλουμε να τα πούμε μπροστά σε όλη την τάξη. Το ίδιο ισχύει και για τα μυστικά που μας στεναχωρούν.

Έτσι τα γράψαμε και στην κυρία δώσαμε άδεια να τα διαβάσει.....





Μέσα στο κουτί έπεσε κυρίως αγάπη.
Αγαπάω τον τάδε ( σιγά μη σας πω, είναι μυστικό)
Κυρία σας αγαπάω πολύ ( το είδα πολλές φορές)
Είστε η καλύτερη κυρία στον κοσμο ( ε τι μόνο της πρωτεύουσας;)
Κυρία σας έχουμε πάρει ένα δώρο ( τέλειο ήταν )
Κυρία ο ...... είδε την ορθογραφία απο το κόκκινο
Γράψαμε και ποιος μας πείραξε το διάλειμμα , ποιος έριξε νερό στο πάτωμα κτλ κτλ



Σε επόμενο "μάθημα" μου είπαν πως δεν είναι σωστό να λέμε τα μυστικά των άλλων. Είχε γίνει κάτι το διάλειμμα και μπήκαν μέσα αναστατωμένα .
"Κυριααααα ( κλαίγοντας) είπα στην Κατερίνα ποιον αγαπάω και εκείνη το είπεεεεεεεεεε"

Μόνα τους λοιπόν είπαν πως δεν είναι καλό να μαρτυράμε τα μυστικά των φίλων μας.
Ποτέ; τα ρώτησα
Ποτέ είπαν και τα 25 μαζί.

Και ξεκίνησε πάλι το μάθημα λέγοντας τους μια ιστορία......

Ενα καινούριο παιδάκι έρχεται στο σχολείο μας. Κάθε διάλειμμα κάποια παιδιά το ενοχλούν. Το κοροϊδεύουν συνεχώς , το σπρώχνουν και του κλείνουν την είσοδο για την τουαλέτα. Ολα αυτά αυτό το παιδί μας τα λέει και μας ζητάει πολλές φορές να μη το πούμε σε κανένα γιατί φοβάται... Τι κάνουμε; Κρατάμε την υπόσχεση μας; 

Όχιιιιιιιιι λένε και τα 25. Το λέμε στους δασκάλους μας.


Αυτό λοιπόν που τονίστηκε είναι πως υπάρχουν μυστικά που είναι καλά και πρέπει να τα κρατάμε όταν μας τα εμπιστεύεται ένας φίλος μας. Είναι όλα αυτά που είπαμε και την προηγούμενη φορά. Τα μυστικά αυτά μας προκαλούν ευχάριστα συναίσθημα. Ένα δώρο, μια έκπληξη, η αγάπη.



Τα μυστικά που μας στεναχωρούν τα λέμε σε όσους αγαπάμε και εμπιστευόμαστε. Στους γονείς μας, στους θείους, στους δασκάλους μας, στους νονούς, στους φίλους  , εμείς ξέρουμε. Αντίστοιχα όταν ένας φίλος μας εμπιστευτεί πως κάποιος τον χτυπάει, τον φοβίζει, τον απειλεί πρέπει να τον πείσουμε να μιλήσει σε κάποιον. Αν δεν θέλει να το πει σε κάποιον μεγάλο το λέμε εμεις. Μιλάμε στους γονείς μας ή στη δασκάλα μας. 


Αυτό που τους είπα πολλές φορές είναι πως όποιος μας αγαπάει δεν μας ζητάει να κρατήσουμε ένα μυστικό που μας πονάει. Ακόμα και αν είναι κάποιος μεγάλος ,κάποιος που αγαπάμε. Όποιος και αν είναι αυτός. Ποτέ ποτέ δεν πρέπει να κρατάμε μυστικό κάτι που μας πονάει, μας στεναχωρεί , μας κάνει να ντρεπόμαστε ή να φοβόμαστε. Αυτός που το ζητάει αυτό δεν μας αγαπάει πραγματικά.  Όσοι μας αγαπάνε δεν μας φοβίζουν, δεν μας απειλούν.Αν λοιπόν κάποια στιγμή στη ζωή μας συμβεί κάτι τέτοιο ακόμα και όταν θα είμαστε μεγάλοι δεν πρέπει ποτέ να φοβηθούμε να μιλήσουμε. Μιλάμε αμέσως γι αυτό σε κάποιον.Πάντα κάποιος θα υπάρχει στην ζωή για να μας βοηθήσει.

Έχω και κάτι ακόμα να σας δείξω.

Ιδέα την συνάδελφο και συντοπίτισσα Πόπη και το ιστολόγιό της Popi-it


Κόψαμε καρδούλες και κλειδάκια . Γράψαμε ένα μυστικό μας σε χαρτάκι και το κολλήσαμε πίσω απο την καρδιά και το δώσαμε σε κάποιον αγαπημένο μας. Σε ποιον δίνουμε λοιπόν το κλειδί της καρδιάς μας;

Για την ιστορία ένα κλειδί έγραφε μπαμπάς μαμά. Άλλο ένα μαμά , μπαμπάς κυρία αλλά αποφάσισε να το χαρίσει σε μένα. Ολα τα άλλα έγραφαν μαμά ή κυρία!
Εντάξει είμαι περήφανη.....Βασικά ψωνάρα είμαι!


Ολα αυτά που σας περιγράφω δεν έγιναν σε μια ώρα εννοείται. Αλλά νομίζω πως είναι πολύ πολύ σημαντικά. Πιο σημαντικά από πολλά άλλα που είναι στην ύλη της Α τάξης.


Η κυρία Άννα είναι καλύτερη δασκάλα στη Γη.

Μαμα σ αγαπώ πολύ ( και στις δύο καρδιές)

Αγαπώ την Κατερίνα
Αγαπώ την κυρία Άννα πολύ πολύ είναι η καλύτερη κυρία και τον μπαμπά την μαμά αγαπώ πολύ.

Κυρία Αννα σ γαπώ πολύ είσαι η καλύτερη δασκάλα του κόσμου.
Αγαπώ πολύ την κυρία Άννα

Κάνω συλλογή κουταλιών και κανείς δε το ξέρει.
Εγώ αγαπώ την κυρία Αννα, είναι πολύ κούκλα ( είμαι είμαι!)

Θα πάρω ένα άλογο

Θα πάω στα Jumbo με τη γιαγιά μου

Εγώ αγαπώ τον Λούκα

Η αδερφή μου, μου λέει συνέχεια ψέματα.

Το μυστικό είναι να ανέβω σε ένα άλογο
Το μυστικό είναι πως μου έχει μιλήσει μια ωραία πεταλούδα














Για το τέλος σας έχω μια πρόταση γάμου. Όχι ακριβώς πρόταση. Ενημέρωση απλά!

Θέλω να σε παντρευτώ αύριο Σάββατο.





Το πρόβλημα είναι πως είμαι ήδη παντρεμένη. Επίσης εκείνο το Σάββατο παντρεύτηκε η κουμπαρούλα μου, το Αστροπελέκι. Παντρεύτηκαν και βάφτισαν και το παιδάκι τους. Κουμπαρούρα μου να ζήσετε! Πάντα αγαπημένοι , υγιείς και χαμογελαστοί να είστε όλοι!