19 Ιουνίου 2016

Έχω ένα μυστικό!

Στα πλαίσια του προγράμματος για τα Συναισθήματα μιλήσαμε για τα μυστικά.Είχαμε  ήδη μάθει και παρατηρήσει πως τα συναισθήματα μας μπορεί να τα καταλάβει κάποιος άλλος απλά κοιτώντας μας, ακούγοντας μας ή ρωτώντας μας.
Πήρα λοιπόν και εκείνη την μέρα έκφραση στεναχωρημένη, θυμωμένη, φοβισμένη, έκπληκτη , χαρούμενη και τα παιδιά έπρεπε να βρουν τι νιώθω κάθε φορά. Έκαναν και εκείνα το ίδιο και οι υπόλοιποι προσπαθούσαμε να βρούμε τι νιώθει κάθε φορά κάθε παιδί. 
Άλλες φορές "ακούμε" τον άλλο και καταλαβαίνουμε πως νιώθει και ας μη τον βλέπουμε. Γύρισα πλάτη προς τα παιδιά  και γέλασα, έκλαψα, τσίριξα από φόβο/έκπληξη , αναστέναξα κτλ και έκαναν στην συνέχεια το ίδιο και τα παιδιά. 
Ένας άλλος τρόπος που είχαμε ήδη μάθει είναι να ρωτήσουμε τον άλλο πως νιώθει.
Αυτά τα έχουμε ήδη κάνει αρκετές φορές στην τάξη. Με παιχνίδια ρόλων, με παντομίμα , με εικόνες από το διαδίκτυο, διαφημίσεις με ή χωρίς ήχο και διάφορα άλλα.

Στη συνέχεια ήμουν εντελώς ανέκφραστη και τα μπέρδεψα. Κάποια είπαν πως σκέφτομαι, άλλοι πως βαριέμαι, νυστάζω , Κανένας όμως δεν μπορούσε να πει με σιγουριά. Γύρισα πλάτη και κανείς δεν κατάλαβε τίποτα. Με ρώτησαν "κυρία είσαι καλά;" και δεν απάντησαν.
Έτσι μιλήσαμε για την εσωστρέφεια.Κάποιες φορές οι άνθρωποι δεν δείχνουν αυτό που νιώθουν. Μπορεί να ντρέπονται, να φοβούνται ή απλά να μη θέλουν για κάποιον άλλο λόγο. 
Τη συζήτηση ήθελα να την πάω στα μυστικά. Στα μυστικά που είναι ωραίο να κρατάμε και στα μυστικά που δεν πρέπει να κρατάμε....
Μεγάλη η συζήτηση και δε ξέρεις και τι μπορεί να αντιμετωπίσεις απο τις απαντήσεις των παιδιών.

Και ήρθε η ερώτηση απο τα παιδιά."υπάρχουν καλά και κακά μυστικά"
Τα άφησα πρώτα να μιλήσουν εκείνα.
Στη συνέχεια τους τόνισα πως ένα μυστικό που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα, ένα μυστικό που θα κάνει κάποιον που αγαπάμε να χαρεί είναι καλό μυστικό. Είναι μυστικό που πρέπει να κρατάμε.

Πότε ένα μυστικό μας δίνει χαρά και πότε μας στεναχωρεί;



Ένα δώρο
Ένα πάρτι έκπληξη.
Μια έκπληξη στην κυρία.
Ένα φόρεμα δώρο στη μαμά
Αγάπη
Ένα κέρασμα
Αγαπώ την κυρία  (αμοιβαία τα αισθήματα)
Μια επίσκεψη έκπληξη .

Πάμε στα πιο δύσκολα τώρα...

Ένα παιδί με χτύπησε
Με χτύπησε ο μπαμπάς
Κάποιος μας κοροϊδεύει.
Με σπρώχνουν.
Μου βάζουν τρικλοποδιές
Μου έκανε παρατήρηση η κυρία
Ο μπαμπάς χτύπησε τη μαμά.
Ο μπαμπάς μαλώνει την αδερφή μου.
Οι μεγάλοι έχουν μυστικά απο τους μικρούς.   (!!!)




Σε αυτήν την ερώτηση πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Μπορεί να ακούσεις κάτι δύσκολο και πρέπει να μπορείς όσο γίνεται να πεις τα σωστά λόγια...

Στα παιδιά είχα πει να μιλήσουν γενικά. Πότε πιστεύουν πως ένα παιδί έχει μυστικό που το στεναχωρεί. Τα περισσότερα βέβαια είπαν πράγματα δικά τους.

Οταν το παιδάκι είπε πως ο μπαμπάς χτύπησε τη μαμά ένα άλλο παιδί είπε "οι μπαμπάδες δεν χτυπάνε τις μαμάδες".
Και απαντάει το πρώτο παιδί.
Εμενα ο μπαμπάς την χτύπησε γιατί η μαμά πήγε στον παππού χωρίς να πάρει άδεια απο τον μπαμπά και ο μπαμπάς μετά την χτύπησε πολύ.

Πόσο στεναχωρήθηκα. Ξέρω πως συμβαίνουν όλα αυτά γύρω μας και ακόμα χειρότερα, Πράγματα για μένα δεδομένα δεν είναι για όλες. Να σε χτυπήσει επειδή δεν πήρες άδεια....Να το κάνει και μπροστά στο παιδί . Το παιδί με την απάντηση του μου έδωσε την εντύπωση πως υπήρχε δικαιολογία. Δε την χτύπησε γιατί έτσι αλλά γιατί δεν πήρε άδεια. Και αυτό είναι πολύ λυπηρό.

Είπανε και άλλα , αλλά όχι δυνατά.Γιατί είναι και μυστικά που μας δίνουν χαρά αλλά δε θέλουμε να τα πούμε μπροστά σε όλη την τάξη. Το ίδιο ισχύει και για τα μυστικά που μας στεναχωρούν.

Έτσι τα γράψαμε και στην κυρία δώσαμε άδεια να τα διαβάσει.....





Μέσα στο κουτί έπεσε κυρίως αγάπη.
Αγαπάω τον τάδε ( σιγά μη σας πω, είναι μυστικό)
Κυρία σας αγαπάω πολύ ( το είδα πολλές φορές)
Είστε η καλύτερη κυρία στον κοσμο ( ε τι μόνο της πρωτεύουσας;)
Κυρία σας έχουμε πάρει ένα δώρο ( τέλειο ήταν )
Κυρία ο ...... είδε την ορθογραφία απο το κόκκινο
Γράψαμε και ποιος μας πείραξε το διάλειμμα , ποιος έριξε νερό στο πάτωμα κτλ κτλ



Σε επόμενο "μάθημα" μου είπαν πως δεν είναι σωστό να λέμε τα μυστικά των άλλων. Είχε γίνει κάτι το διάλειμμα και μπήκαν μέσα αναστατωμένα .
"Κυριααααα ( κλαίγοντας) είπα στην Κατερίνα ποιον αγαπάω και εκείνη το είπεεεεεεεεεε"

Μόνα τους λοιπόν είπαν πως δεν είναι καλό να μαρτυράμε τα μυστικά των φίλων μας.
Ποτέ; τα ρώτησα
Ποτέ είπαν και τα 25 μαζί.

Και ξεκίνησε πάλι το μάθημα λέγοντας τους μια ιστορία......

Ενα καινούριο παιδάκι έρχεται στο σχολείο μας. Κάθε διάλειμμα κάποια παιδιά το ενοχλούν. Το κοροϊδεύουν συνεχώς , το σπρώχνουν και του κλείνουν την είσοδο για την τουαλέτα. Ολα αυτά αυτό το παιδί μας τα λέει και μας ζητάει πολλές φορές να μη το πούμε σε κανένα γιατί φοβάται... Τι κάνουμε; Κρατάμε την υπόσχεση μας; 

Όχιιιιιιιιι λένε και τα 25. Το λέμε στους δασκάλους μας.


Αυτό λοιπόν που τονίστηκε είναι πως υπάρχουν μυστικά που είναι καλά και πρέπει να τα κρατάμε όταν μας τα εμπιστεύεται ένας φίλος μας. Είναι όλα αυτά που είπαμε και την προηγούμενη φορά. Τα μυστικά αυτά μας προκαλούν ευχάριστα συναίσθημα. Ένα δώρο, μια έκπληξη, η αγάπη.



Τα μυστικά που μας στεναχωρούν τα λέμε σε όσους αγαπάμε και εμπιστευόμαστε. Στους γονείς μας, στους θείους, στους δασκάλους μας, στους νονούς, στους φίλους  , εμείς ξέρουμε. Αντίστοιχα όταν ένας φίλος μας εμπιστευτεί πως κάποιος τον χτυπάει, τον φοβίζει, τον απειλεί πρέπει να τον πείσουμε να μιλήσει σε κάποιον. Αν δεν θέλει να το πει σε κάποιον μεγάλο το λέμε εμεις. Μιλάμε στους γονείς μας ή στη δασκάλα μας. 


Αυτό που τους είπα πολλές φορές είναι πως όποιος μας αγαπάει δεν μας ζητάει να κρατήσουμε ένα μυστικό που μας πονάει. Ακόμα και αν είναι κάποιος μεγάλος ,κάποιος που αγαπάμε. Όποιος και αν είναι αυτός. Ποτέ ποτέ δεν πρέπει να κρατάμε μυστικό κάτι που μας πονάει, μας στεναχωρεί , μας κάνει να ντρεπόμαστε ή να φοβόμαστε. Αυτός που το ζητάει αυτό δεν μας αγαπάει πραγματικά.  Όσοι μας αγαπάνε δεν μας φοβίζουν, δεν μας απειλούν.Αν λοιπόν κάποια στιγμή στη ζωή μας συμβεί κάτι τέτοιο ακόμα και όταν θα είμαστε μεγάλοι δεν πρέπει ποτέ να φοβηθούμε να μιλήσουμε. Μιλάμε αμέσως γι αυτό σε κάποιον.Πάντα κάποιος θα υπάρχει στην ζωή για να μας βοηθήσει.

Έχω και κάτι ακόμα να σας δείξω.

Ιδέα την συνάδελφο και συντοπίτισσα Πόπη και το ιστολόγιό της Popi-it


Κόψαμε καρδούλες και κλειδάκια . Γράψαμε ένα μυστικό μας σε χαρτάκι και το κολλήσαμε πίσω απο την καρδιά και το δώσαμε σε κάποιον αγαπημένο μας. Σε ποιον δίνουμε λοιπόν το κλειδί της καρδιάς μας;

Για την ιστορία ένα κλειδί έγραφε μπαμπάς μαμά. Άλλο ένα μαμά , μπαμπάς κυρία αλλά αποφάσισε να το χαρίσει σε μένα. Ολα τα άλλα έγραφαν μαμά ή κυρία!
Εντάξει είμαι περήφανη.....Βασικά ψωνάρα είμαι!


Ολα αυτά που σας περιγράφω δεν έγιναν σε μια ώρα εννοείται. Αλλά νομίζω πως είναι πολύ πολύ σημαντικά. Πιο σημαντικά από πολλά άλλα που είναι στην ύλη της Α τάξης.


Η κυρία Άννα είναι καλύτερη δασκάλα στη Γη.

Μαμα σ αγαπώ πολύ ( και στις δύο καρδιές)

Αγαπώ την Κατερίνα
Αγαπώ την κυρία Άννα πολύ πολύ είναι η καλύτερη κυρία και τον μπαμπά την μαμά αγαπώ πολύ.

Κυρία Αννα σ γαπώ πολύ είσαι η καλύτερη δασκάλα του κόσμου.
Αγαπώ πολύ την κυρία Άννα

Κάνω συλλογή κουταλιών και κανείς δε το ξέρει.
Εγώ αγαπώ την κυρία Αννα, είναι πολύ κούκλα ( είμαι είμαι!)

Θα πάρω ένα άλογο

Θα πάω στα Jumbo με τη γιαγιά μου

Εγώ αγαπώ τον Λούκα

Η αδερφή μου, μου λέει συνέχεια ψέματα.

Το μυστικό είναι να ανέβω σε ένα άλογο
Το μυστικό είναι πως μου έχει μιλήσει μια ωραία πεταλούδα














Για το τέλος σας έχω μια πρόταση γάμου. Όχι ακριβώς πρόταση. Ενημέρωση απλά!

Θέλω να σε παντρευτώ αύριο Σάββατο.





Το πρόβλημα είναι πως είμαι ήδη παντρεμένη. Επίσης εκείνο το Σάββατο παντρεύτηκε η κουμπαρούλα μου, το Αστροπελέκι. Παντρεύτηκαν και βάφτισαν και το παιδάκι τους. Κουμπαρούρα μου να ζήσετε! Πάντα αγαπημένοι , υγιείς και χαμογελαστοί να είστε όλοι!

15 Ιουνίου 2016

Βοηθάω -Νοιάζομαι

Χτύπησε και το τελευταίο κουδούνι για φέτος.
Σήμερα ήρθαν τα καμάρια μου, πήραν τα ενδεικτικά τους, τα δωράκια τους ,δώσαμε φιλιά και αγκαλιές και δώσαμε ραντεβού το Σεπτέμβριο. Μου δήλωσαν οι γονείς πως θα κάνουν κατάληψη για να μην φύγω. Αυτό ξέρω και ξέρουν πως δεν γίνεται αλλά μόνο η σκέψη τους, η αγάπη τους, όλα όσα όμορφα άκουσα με γέμισαν χαρά αλλά και θλίψη....
Μια άλλη μητέρα ενώ μετακόμισαν σε άλλη περιοχή δε ζήτησε μετεγγραφή για το παιδί. Όπως μου είπε προτιμάει να ταλαιπωρηθεί με τις αποστάσεις ένα χρόνο ακόμα αλλά να μην χάσει τη δασκάλα της η μικρή (θεωρούσε δεδομένο πως θα τα έχω στην Β τάξη ). Βούρκωσα πάλι η δασκάλα.
Όπως μου έγραψε όμως και η φίλη Μαριλένα στην προηγούμενη μου ανάρτηση πρέπει να το αφήσω όλο αυτό πίσω. Δεν έχει νόημα να το σκέφτομαι και να στεναχωριέμαι ένα ολόκληρο καλοκαίρι.

Αφού έφυγαν σήμερα τα μικρά άρχισα να μαζεύω την τάξη. Χάλια η άδεια τάξη, κατάθλιψη σκέτη. Θυμήθηκα όλα όσα κάναμε. Καιρός λοιπόν να μοιραστώ κάποια απο αυτά μαζί σας......


Στην Ευέλικτη Ζώνη ασχοληθήκαμε με τα Συναισθήματα. Μάθαμε να τα αναγνωρίζουμε, να τα δεχόμαστε, να τα εκφράζουμε και πολλά πολλά άλλα.
Μιλήσαμε για την αγάπη, το θυμό, την λύπη, την χαρά, τον φόβο. Φτιάξαμε το γλυκό της φιλίας, το βάζο με τα γλυκά λογάκια, τα βιβλία όλων των συναισθημάτων. Δεθήκαμε σαν ομάδα, μαλώσαμε, φιλιώσαμε, χαρήκαμε , κλάψαμε, θυμώσαμε και μάθαμε να διαχειριζόμαστε τον θυμό μας.

Σήμερα θα σας δείξω ένα απο τα βιβλία που φτιάξαμε....
Το βιβλίο βοήθειας προς τους συμμαθητές μας ( και τη δασκάλα μας τελικά  όπως αποδείκτηκε)
Κάθε φορά ( σχεδόν κάθε φορά) που κάποιος απο εμάς πρόσφερε βοήθεια σε κάποιο παιδί το καταγράφαμε σε ένα ημερολόγιο. Αυτό που μου άρεσε είναι πως τις περισσότερες φορές τα παιδιά που είχαν βοηθηθεί μόλις έμπαιναν στην τάξη έλεγαν "κυρίααααα ο Γιάννης με βοήθησε , μη ξεχάσει να το γράψει"

Απολαύστε .....


Έδωσα ένα φαγητό γιατί δεν είχε.

Εγώ βοήθησα τον Έρως να δέσει την ζώνη του στην εκδρομή ( στο λεωφορείο)

Εγώ βοήθησα ένα κορίτσι.
Πήγα σε μια κυρία να τη βοηθήσει γιατί είχε πέσει

Η Ήβη δεν είχε φαγητό και της έδωσα ένα μπισκότο

Βοήθησα τον Λούκα επειδή πόναγε τον πόδι του και τον πήγα στο γραφείο των δασκάλων

Βοήθησα την κυρία να κρεμάσει τις ζωγραφιές/

Βοήθησα την κυρία Αννα να φτιάξει την έδρα.

Βοήθησα τον Νικόλα όταν έπεσε

Βοήθησα την κυρία Αννα με τα πράγματά της.

Παίζαμε με τον Ρενάτο αλλά τα κορίτσια μπλα μπλα χτυπούσαν τον Ρενάτο και εγώ πήγα να τον βοηθήσω.

Βοήθησα τον Ιβο να γράψει στην Μελέτη.

Βοήθησα την Ισαμπέλα στην Γλώσσα σε μια λέξη που στο τέλος είχε η ( ποιο ιιιιι να βάλει)

Βοήθησα την Ισαμπέλα όταν ο Παναγιώτης της έφαγε το φαγητό της.

Βοήθησα την φίλη μου την Αννα που δεν ήξερε να γράψει.

Εγώ βοήθησα τον Κωνσταντίνο να σηκωθεί επειδή είχε χτυπήσει.

Εγώ βοήθησα τον Ρενάτο όταν έπεσε και όταν τραυματίστηκε.

Εγώ βοήθησα την Αμέλια στο κόκκινο με τις προτάσεις

Εγώ κράτησα το γιαούρτι της Ισαμπέλας για να πάει τουαλέτα.

Βοήθησα την κυρία Αννα να κουβαλήσει τα πράγματά της.

Βοήθησα την κυρία Άννα να κόψει τις καρδούλες.

Η Μελίνα είχε πέσει και τη βοήθησα

Βοήθησα την Γεωργία να σηκωθεί απο κάτω όταν χτύπησε και όταν σηκώθηκε έκλαιγε.




Την ιδέα για το ημερολόγιο καθώς και το φύλλο του ημερολογίου το πήρα απο την συνάδελφο Αριάδνη και το καταπληκτικό ιστολόγιό της "Το νηπιαγωγείο μου αρέσει πιο πολύ"

7 Ιουνίου 2016

Απολογισμός

Σε λίγες μέρες άλλη μια  σχολική χρονιά τελειώνει.
Τέσσερις μέρες ακόμα μέσα στην τάξη.
Πέρασε τόσο γρήγορα αυτή η χρονιά που δεν το κατάλαβα. Πέρασα τόσο όμορφα που δεν μέτραγα καν τις μέρες για τις διακοπές.Πέρυσι πιο πολύ λόγω της απόστασης μέτραγα τις μέρες σαν το φαντάρο.Πιο πολύ μέτραγα τις μέρες που θα έμπαινα στον ηλεκτρικό παρά μέσα στην τάξη.
Πρώτη χρονιά σε αυτό το σχολείο και ένιωσα σαν να ήμουν εκεί χρόνια. Γνώρισα συναδέλφους με την ίδια τρέλα , αγάπη και όρεξη για τη δουλειά μας. Λίγο πολύ με όλους είχα μια καλή τυπική συναδελφική σχέση αλλά με 2 άτομα δέθηκα περισσότερο και μπορώ να πω πως  και φέτος απέκτησα δύο καινούριες φίλες....Ειδικά η "γειτόνισσα" στην τάξη Χαρά από την πρώτη στιγμή με βοήθησε να εγκλιματιστώ στο νέο σχολείο. 
Η Χαρά που λέτε διάβαζε το ιστολόγιό μου πριν πάω στο σχολείο αυτό. Τυχαία μια μέρα απο το mail μου κατάλαβε πως εγώ είμαι η Αμπρακαταμπρα.

Χαρούλα μου επειδή ξέρω πως με διαβάζεις θέλω και μέσα απο εδώ να σε ευχαριστήσω για όλα όσα έχεις κάνει. Τώρα εσύ θα πεις "γιατί, τι έκανα;". Έχεις κάνει πολλά. Πάντα είσαι εκεί πρόθυμη να με ακούσεις και να με βοηθήσεις. 

Θα ήθελα εδώ να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ ( και ας μη το δει αφού δε ξέρει την υπάρξη του ιστολογίου) στο διευθυντή του σχολείου. Μεγάλο κεφάλαιο σε κάθε σχολείο ο διευθυντής. Ήμουν τυχερή φέτος γιατί γνώρισα ένα άνθρωπο δίκαιο , συνεργάσιμο, οργανωτικο ,με κατανόηση. Νοιάζεται πραγματικά για το σχολείο μας και για τους μαθητές του.Πάντα δίπλα μου, να με ακούσει, να με βοηθήσει και πάντα θετικός σε καθετί που ήθελα να κάνω στην τάξη. 
Ευχαριστώ πολύ για όλα Φ .

Πάμε τώρα να κλείσουμε την ανάρτηση αυτή όχι τοσο ευχάριστα.

Φέτος πρώτη χρονιά στο σχολείο όπως είπα. Πήρα οργανική εκεί, δίπλα στο σπίτι μου, καλοί συνάδελφοι, υπέροχος διευθυντής....Όλα καλά λοιπόν μέχρι την Μ.Τρίτη . Ήρθαν οι νέες αλλαγές στα σχολεία και μαζί με αυτές....η αποχώρηση μου από το σχολείο. Σαν τελευταία που πήγα εκεί θα φύγω πρώτη πρώτη. Το που θα πάω θα το μάθω μάλλον στον Αγιασμό. Στην ουσία όπως είναι τα πράγματα θα φύγω σίγουρα αλλά έχω μια μικρή μικρή πολύ μικρή ελπίδα να γίνει ένα θαύμα και να μείνω εκεί.  Δε  θέλω να μιζεριάζω όλο το καλοκαίρι αλλά η αλήθεια είναι πως μόνο που το σκέφτομαι θέλω να βάλω τα κλάματα. Δε θέλω να φύγω απο κει.....Πας σε ένα σχολείο, δένεσαι με ανθρώπους , με παιδιά και μετά σου λενε "να φύγετε να πάτε αλλού"
Τα πρωτάκια μου το θεωρούν δεδομένο πως θα είμαστε του χρόνου μαζί. Δε τους έχω πει κάτι ακόμα, δε ξέρω και αν τους πω. Μάλλον ναι για να τα χαιρετίσω.
Πάλι θα σας ζητήσω θετική ενέργεια. Δυο χρόνια τώρα μία με την απόσπαση και μετά με την μετάθεση οι ευχές σας έπιασαν τόπο....Λέτε να πιάσουν και φέτος;